Partij één (de Vorsten) meende, dat zij hiermede haar doel had
bereikt, omdat NAPOLÉON wel niet zoo dwaas zou zijn om
de hem toegestoken hand te weigeren
partij twee (de legeraanvoerders) werd het kind van de reke
ning, omdat zij, die NAPOLÉON beter kende, wist, dat hij
het vredesaanbod zou afwijzen of sleepende houden, en on
derwijl zijn tijd zou uitbuiten, zoodat alle nadeelen haar deel
zouden worden en inmiddels was
partij drie (NAPOLÉON) de derde, die in den strijd tusschen
een en twee met den buit verdween die er niet aari dacht om
te capituleeren nu zijn tegenstanders hem den tijd lieten om
op adem te komen.
Den 24 November kwam NAPOLËON's antwoord in den vorm
van eene bereidverklaring om te onderhandelen zijn koortsachtige
bedrijvigheid bij de vorming van zijn nieuwe legermacht was
echter geheel in strijd met de door de Verbondenen gehoopte
geneigdheid tot het sluiten van den vrede.
Het Verbonden operatieplan, compromis-product, luidde nu als
volgthet hoofdleger zou de Rijn bovenstrooms van Bazel over
schrijden en opmarcheeren naar het Plateau de Langres, om van
daar na vereeniging met Wellingtons uit Spanje komende leger
verder naar Paris te marcheeren. Deze even grootsche als doellooze
marschbeweging van een macht van 200000 man zou volslagen
onbegrijpelijk zijn als men niet wist, dat zij de vrucht was van een
compromis tusschen „krijgsdaden verrichten" en „vooral tegen
over NAPOLÉON geen successen nastreven". En dit doel werd
ook geheel bereiktde enorme rechtszwenking duurde 28 etmalen
en eindigde eerst 18 Januari 1814 zonder dat iets verkregen was
behalve dan het vlijtig betrachte „niets". In dezen jammerlijk
verpolitiekten veldtocht was het weder Blüchers Silezische leger
(voorloopig 82000 man sterk) dat voor de actie zorgde dat van
oudejaarsnacht tot 3 Januari den Rijn tusschen Coblenz en Mann
heim overtrok, NAPOLÉON's zwakke troepen terugwierp en den
25 Januari het gebied van St. Dizier, Dommartin en Joinville
bereikte, alles in de hoop dat het hoofdleger nu ook den marsch
naar Paris zou voortzetten.
Wat had NAPOLÉON inmiddels bereikt
Met rustelooze activiteit had hij getracht een nieuw leger te
vormen. Dat dit niet eenvoudig zou zijn lag voor de hand. Waar
de verliezen van 1812 in Rusland nog voor meer dan de helft
door niet-Franschen uit de Grande Armée waren geleden, en hij
bij de samenstelling van zijn leger voor 1813 nog voor een deel
had kunnen putten uit het machtige menschenreservoir van zijn
uitgestrekt Keizerrijk, daar waren de verliezen in 1813 niet alleen
in meerderheid van Franschen bloede, maar tevens was het groote
reservoir thans afgesloten. NAPOLÉON moest nu door het rigou-
908
