systeem werd toegepast, waarbij de infanterie zelf het moment
van het verleggen van de vuurconcentratie's aan de artillerie
opgaf. 1) Afdoende kon deze regeling nimmer zijn, want een
garantie, dat ook inderdaad alle punten en terreindeelen, waar
ernstige weerstand werd geboden tijdens den aanval door de artil
lerie onder vuur werden genomen, kon niet worden gegeven.
Wanneer de infanterie stootte op punten, waar zij den geboden
weerstand niet kon overwinnen, dan moest zij opnieuw artillerie-
steun aanvragen op de door haar aangegeven doelen dan wel om
herhaling van het reeds afgegeven vuur verzoeken. Maar dan
.moest ook het geheele apparaat, dat de samenwerking tusschen
de infanterie en de artillerie moest verzekeren, in werking worden
gesteld en kon alleen een sneller vuursteun van de artillerie wor
den verwacht, omdat óf de vuurgegevens op het aangegeven doel
reeds waren berekend dan wel voor het nieuw te beschieten doel
gebruik kon worden gemaakt van reeds voorbereide gegevens op
een nabij gelegen punt.
Deze ervaringen deed men op, nadat de stellingoorlog was
beëindigd en de krijg weder een beweeglijk karakter kreeg. Aan
de hand van de in den stellingoorlog opgedane ervaringen ont
wikkelde zich nu verder een samenwerking tusschen de onder
commandanten, welke weliswaar ook bij het einde van den oorlog
nog verre van volmaakt was, doch die de grondslag vormde voor
de na-oorlogsche studie ter zake en voor de regelingen, welke in
de moderne voorschriften zijn opgenomen.
Nog een enkel woord moge hier een plaats vinden omtrent de
verdediging in den Europeeschen Oorlog 1914—1918. De bij de
verdediging toe te passen beginselen steunden op het thans in het
Fransche „Règlement de l'infanterie" in punt 302 (Combat) neer
gelegde principe „Le combat défensif se caractérise par la mimi,
.„tieuse preparation, a tous les échelons, d'un système de feu, qui,
„au moment du besoin, doit fonctionner efficacement sans l'inter-
„vention des chefs."
Door de artillerie van het Legercorps werden storende vuren
op groote afstanden op belangrijke punten voorbereid, terwijl
voorts door haar de artilleriebestrijding werd geregeld en maat
regelen werden getroffen, dat alle belangrijke doelen, welke over
dag werden onderkend, onder vuur konden worden genomen.
Hierbij kwam de samenwerking tusschen de infanterie en de artil
lerie niet ter sprake.
Bij het afgeven van vuur op die plaatsen, waar de vijand zich
vóór den aanval gereed stelde, kreeg ook de divisie-artillerie een
taak te vervullen. Als regel werden deze vuren tegenvoorbe-
reidingsvuren afgegeven door de divisie-artillerie en de artillerie
l) Zie ook de toepassing in A.T.V. II punt 167 lid (4).
1030
