denkbeeld dat de Oude Wereldzee feitelijk een „Fransche Zee"
behoorde te wezen ]j
En Frankrijk
Frankrijk had in 1857 de Italiaansche nationalistische beweging
zeer krachtig tegengewerkt omdat de Fransche invloed in een
vereenigd en sterk Italië er stellig niet op zou vooruitgaan. Het
Italiaansche nationalistische propaganda-comité besloot derhalve
om Napoléon III, Keizer van Frankrijk, te vermoorden. In Januari
1858 deed Orsini daartoe eene poging, welke mislukte, maar uit
eindelijk toch het gewenschte resultaat bracht. Want in zijn tes
tament had Orsini aan Napoléon III den welgemeenden raad
gegeven om zich door steun aan de Italiaansche beweging zijn
leven en zijn troon te verzekeren. Uit het verdere verloop blijkt
nu, dat Napoléon III zoo diep onder den indruk is gekomen van
dezen wijzen, en met niet te miskennen aandrang gegeven, raad,
dat Frankrijks houding in het conflict een geheele verandering
onderging en dit land verder Oostenrijk met ijver tegenwerkte
en de pogingen der Italianen ondersteunde. Een duidelijk „casus
belli" contra Oostenrijk dus.
Ten overvloede had Napoléon III, 'die de zonderlinge gewoonte
bezat om zijn politieke plannen door de een of andere uiting in
't openbaar ontijdig te ontsluieren, bij de Nieuwjaarsaudientie van
1859 tot den Oostenrijkschen gezant gezegd „Ik betreur het dat
„onze betrekkingen tot uwe Regeering niet meer zoo goed zijn
„als voorheendoch ik verzoek u uwen Keizer mede te deelen,
„dat mijn persoonlijke gevoelens te zijnen aanzien ongewijzigd
„zijn". Ook dit was even duidelijk als eene oorlogsverklaring
Den 19 April volgde dan ook een Oostenrijksch ultimatum aan
Sardinië, den 25 April d.a.v. rukten de Fransche troepen over de
grens, den 27 April deden de Oostenrijksche troepen hetzelfde.
Deze merkwaardige oorlog is thans niet onderwerp van behan
deling. Ik kan dan ook volstaan met de mededeeling dat in dezen
krijg 150.000 Oostenrijkers streden tegen 167.000 verbonden Sar-
dijnen en Franschendat de Oostenrijkers zich na de gevechten
bij Palestro, Magenta en Solferino als verslagen beschouwden
dat de oorlog toen eigenlijk eerst goed zou beginnen, doch den
8 Juli 1859 een wapenstilstand een einde maakte aan den strijd,
den 12 Juli gevolgd door den voorloopigen vrede van Villafranca
en den 10 November door den definitieven vrede van Zürich.
Daar moest politiek achter zitten Uit de beschrijving van de
Pruisische mobilisatie zal dat duidelijk worden.
1100
1) Evenals thans Mussolini zijn „Mare Nostra" propageert en Groot-
Brittanië van die zee wel niet spreekt als „a British Sea", maar dat toch
wel zoo ongeveer bedoelt.