denkbeeld dat de Oude Wereldzee feitelijk een „Fransche Zee" behoorde te wezen ]j En Frankrijk Frankrijk had in 1857 de Italiaansche nationalistische beweging zeer krachtig tegengewerkt omdat de Fransche invloed in een vereenigd en sterk Italië er stellig niet op zou vooruitgaan. Het Italiaansche nationalistische propaganda-comité besloot derhalve om Napoléon III, Keizer van Frankrijk, te vermoorden. In Januari 1858 deed Orsini daartoe eene poging, welke mislukte, maar uit eindelijk toch het gewenschte resultaat bracht. Want in zijn tes tament had Orsini aan Napoléon III den welgemeenden raad gegeven om zich door steun aan de Italiaansche beweging zijn leven en zijn troon te verzekeren. Uit het verdere verloop blijkt nu, dat Napoléon III zoo diep onder den indruk is gekomen van dezen wijzen, en met niet te miskennen aandrang gegeven, raad, dat Frankrijks houding in het conflict een geheele verandering onderging en dit land verder Oostenrijk met ijver tegenwerkte en de pogingen der Italianen ondersteunde. Een duidelijk „casus belli" contra Oostenrijk dus. Ten overvloede had Napoléon III, 'die de zonderlinge gewoonte bezat om zijn politieke plannen door de een of andere uiting in 't openbaar ontijdig te ontsluieren, bij de Nieuwjaarsaudientie van 1859 tot den Oostenrijkschen gezant gezegd „Ik betreur het dat „onze betrekkingen tot uwe Regeering niet meer zoo goed zijn „als voorheendoch ik verzoek u uwen Keizer mede te deelen, „dat mijn persoonlijke gevoelens te zijnen aanzien ongewijzigd „zijn". Ook dit was even duidelijk als eene oorlogsverklaring Den 19 April volgde dan ook een Oostenrijksch ultimatum aan Sardinië, den 25 April d.a.v. rukten de Fransche troepen over de grens, den 27 April deden de Oostenrijksche troepen hetzelfde. Deze merkwaardige oorlog is thans niet onderwerp van behan deling. Ik kan dan ook volstaan met de mededeeling dat in dezen krijg 150.000 Oostenrijkers streden tegen 167.000 verbonden Sar- dijnen en Franschendat de Oostenrijkers zich na de gevechten bij Palestro, Magenta en Solferino als verslagen beschouwden dat de oorlog toen eigenlijk eerst goed zou beginnen, doch den 8 Juli 1859 een wapenstilstand een einde maakte aan den strijd, den 12 Juli gevolgd door den voorloopigen vrede van Villafranca en den 10 November door den definitieven vrede van Zürich. Daar moest politiek achter zitten Uit de beschrijving van de Pruisische mobilisatie zal dat duidelijk worden. 1100 1) Evenals thans Mussolini zijn „Mare Nostra" propageert en Groot- Brittanië van die zee wel niet spreekt als „a British Sea", maar dat toch wel zoo ongeveer bedoelt.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1936 | | pagina 2