Men kan ook sterk ten opzichte van elkaar verschoven frag
menten na reponeering aan de tanden en kiezen van de boven
kaak vastmaken etc. Zoo zijn er tal van practische middelen, waar
mee men vlak achter het front een levensgevaarlijke verschuiving
van fractuurstukken voor den tijd van het transport naar het veld
hospitaal of evacuatiehospitaal, voorkomen kan.
Aangezien niet overal een tandarts aanwezig is, kan het voren
staande van belang zijn voor den bataljonsarts, die met dergelijke
gevallen zeer zeker te doen krijgt. Het belangrijkste arbeidsgebied
van den tandarts is, zooals eerder reeds werd opgemerkt, in het
veldhospitaal of evacuatiehospitaal gelegen, hoewel hij op de
hoofdverbandplaats zeker niet mag ontbreken. Hij moet zorgen
voor de permanente retentie van de breukstukken. De in de voorste
linie aangelegde ligaturen, hoofdverbanden en extendeerende
noodverbanden zijn uit den aard der zaak niet voldoende. Zij
hebben hun diensten gedaan, zoodra de patient in het veldhos
pitaal of evacuatiehospitaal is binnengebracht. Het is daarom ab
soluut verkeerd, (ik geef hier de meening weer van Prof. Schreuder
en vele andere bekende stomatologen) deze hoofdverbanden een
tijd lang zoo te houden in de hoop, dat de breukstukken in hun
juiste positie zullen blijven. Het tegendeel is waar. De dislocatie
wordt erger, men krijgt vergroeiingen van wang-, kaak- en mond-
slijmvlies en als gevolg daarvan belangrijke deformaties van het
gezicht.
De groote ingewikkelde hoofdverbanden, welke steeds door het
uitvloeiende speeksel en het hoofdzakelijk vloeibare diëet, vochtig
gehouden worden, zijn prachtige voedingsbodems voor bacteriën.
Deze verbanden moeten zoo snel mogelijk vervangen worden door
lichte verbandjes, die alleen tot taak hebben de wonde te be
dekken. De taak van den tandarts is, de fracturen geheel onaf
hankelijk van het uitwendige verband in rustpositie te brengen
en wel door spalken van de gebroken kaak zelf en zoo mogelijk
zoodanig, dat de kaak na deze bewerking een vrije bewegings
mogelijkheid heeft, waardoor kauwbewegingen tot op zekere
hoogte weer mogelijk worden.
Deze aan de tanden vastgemaakte dentale spalken zijn in den
ruimsten zin van het woord echte functioneele verbanden en
daardoor verreweg te verkiezen boven alle immobiliseerende ver
banden, die de onderkaak tegen de bovenkaak fixeeren.
Uit de West-Deutsche Kieferkliniek (Düsseldorf) van Prof. Dr.
med. Aug. Lindemann wordt in het Deutsche Zahnarztliche
Wochenschrift van 4 October 1935 het volgende onder de aandacht
gebracht
Bij groote wonden aan het gezicht
Een primaire naad zal meestal tot teleurstellingen aanleiding
geven. Alleen in het gunstige geval, dat de behandeling slechts
25
