enkele uren na de verwonding plaats heeft en wanneer de wond randen niet te veel gekwetst en gerafeld zijn, zal een bevredigend resultaat zijn te verkrijgen. Zelfs na zorgvuldige wondexcisie zal de primaire sluiting in het meerendeel der gevallen tot mislukking leiden. Men moet een secundaire genezing afwachten, terwijl men onderwijl alle diep liggende weefsels, die gekwetst zijn, zoodanig behandelt, dat complicaties niet, of bijna niet kunnen voorkomen. Iets anders is het bij wonden in den mond zelf. Wanneer de ver wonding in de diepte niet bijzonder ernstig is, kan men zeer goed gapende wonden van het zachte verhemelte, de tong, of het wangslijmvlies met enkele hechtingen sluiten. Zoodra echter been gekwetst is, wordt het primaire sluiten, ook van de wonden der weeke deelen bedenkelijk en het is een ervaringsfeit, dat dit te actieve optreden van den behandelenden geneesheer tot ern stige complicaties aanleiding kan geven. Wij moeten in de eerste plaats bij versche wonden der weeke deelen van het gezicht voorkomen, dat tetanus optreedt, door het inspuiten van anti-tetanusserum. De eigenlijke wondbehandeling zal bestaan uit het stelpen van bloedingen, zorgvuldige wond excisie, het letten op het ontstaan der vroeger reeds genoemde zwellingen, en het voorkomen van verschuiving van beenstukken, welke tot stikkingsgevaar aanleiding zou kunnen geven. Dan volgt de orthopaedische behandeling. Er wordt steeds van bevoegde zijde op aangedrongen vroegtijdig met orthopaedische behandeling te beginnen. In de eerste plaats voorkomt men hier mede, dat ernstige complicaties ontstaan, zooals verstikking, bloe ding uit de fractuurstukken, aanprikken van bloedvaten door scherpe breukranden. In de tweede plaats, de gunstige psychische en physieke beïnvloeding van den patiënt, doordat hij weer spoe dig kan praten en zich zelf op natuurlijke wijze voeden. Voor deze kaakorthopaedische noodbehandelingen is een eenvoudig instru mentarium noodig, zonder dat het technisch laboratorium er bij te pas behoeft te komen, met namedraadspalken, klammer- bandjes, elastiekjes, eenige techniektangen, metaalschaartjes, dun aluminiumbronsdraad, tinsoldeer, een spiritusbrander, etc. Wij zouden willen eindigen met in het kort te resumeeren, waar in de geneeskundige organisaties de tandheelkundige hulp naar onze meening dient te worden ingeschakeld. Ie. Op de hulpverbandplaats zal de arts dezer hulpverband- plaats tal van pijnlijke ziekten zooals pulpitis en periostitis in behandeling kunnen nemen. De soldaat wordt snel van zijn pijn bevrijd en weer gevechtsvaardig gemaakt, terwijl hij bij zijn onderdeel kan blijven. Voor de tandheelkundige hulp in het operatiegebied, dus hulpverbandplaats eventueel hoofdverband- plaats, zal een eenvoudig instrumentarium voor vullings- en chi rurgische doeleinden voldoende zijn. Deze voorwerpen zouden in 26

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1937 | | pagina 28