„Maatregelen ter geruststelling van Italië
„het Schleswig-Holsteinsche geschil
„en de kwestie van een reorganisatie van den Duitschen Bond,
„als door Pruisen gewenscht
„dit alles, voor zoover het van belang was voor de internatio-
„nale verhoudingen."
Kans op vrede bood deze conferentie natuurlijk niethoogstens
kon zij het conflict localiseeren tot de drie eerstgenoemde landen
(zie: Spanje 1936/37). Pruisen en Italië zegden hunne mede
werking toeOostenrijk slechts onder voorwaarde, dat onder
geen beding mocht worden gesproken over gebiedswijzigingen
(waarmede het bedoelde dat van het afstaan van Venetië aan
Italië, wat stellig ter sprake zou komen, geen kwestie kon zijn).
Deze beperkende bepaling van Oostenrijk maakte de conferentie
onmogelijk, zoodat Frankrijk, Engeland en Rusland mededeelden,
hun voorstel te hebben ingetrokken.
En zoo zal het niemand verwonderen, dat op 14 Juni 1866 de
Duitsche Bond zijn even roemloos als noodzakelijk einde vond.
In de op 11 Juni bijeengeroepen Buitengewone Bondsvergadering
stelde Oostenrijk voor om de Bondsarmee met uitzondering van
de Pruisische korpsen te mobiliseeren en ter beschikking te
stellen voor de executie van het weerbarstige Pruisen. Dit land
beantwoordde het voorstel met een gelijkwaardigen vuistslag door
een reorganisatie van den Bond voor te stellen, waarvan art. 1
luidde „Het Bondsgebied bestaat uit die Staten, welke voorheen
„tot den Duitschen Bond hebben behoord, met uitzondering van
„de Keizerlijk Oostenrijksche en de Koninklijk Nederlandsche
landsdeelen
Waar dus Oostenrijk den Bond uitnoodigde om tegen Pruisen te
velde te trekken, stelde Pruisen voor om Oostenrijk uit den Bond
te verwijderen (weliswaar tevens Holland, doch dit land wenschte
niets liever
Den 14 Juni kwam, ondanks het Pruisische protest, de stemming
over het Oostenrijksche voorstel. Het werd met 9 tegen 6 stemmen
aangenomen de stemming was curieus
VOOR stemden TEGEN stemden
Curie 1 Oostenrijk
3 Bayern
4 Sachsen
5 Hannover
6 Würtemberg
Curie 7 Baden
8 Kurhessen
9 Hessen-Darmstadt
181
