ten onrechte meende, dat in Noord-Bohemen nog slechts enkele
Oostenrijksche korpsen stonden en de rest nog om en bij Olmütz
terwijl in werkelijkheid begin Juli Benedek's gansche macht
Noord van Königgratz was vereenigd. En het is zeker juist om
aan te nemen, dat Von Moltke nimmer tot den gescheiden
opmarsch richting Gitschin zou hebben besloten, indien hij ge
weten had, dat Benedek's leger al voor het grootste deel daar
vereenigd was. De gescheiden opmarsch en de vereeniging op
het slagveld zijn nu gelukt, vooral dank zij de uitstekende kwa
liteit der Pruisische legers. Maar het was een dubbeltje
op z'n kant
„Wiederholt hat Moltke, wo er lehrend auftrat, die Vereinigung
„vor der Schlacht als die Regel bezeichnet und ausdrücklich davor
„gewarnt, den Fall von Königgratz ohne weiteres zu verallgemei-
„nern".
De operatiën.
Pruisen wilde, vóórdat eene oorlogsverklaring was gewisseld,
onder geen beding Oostenrijksch gebied betreden derhalve moest
worden gewacht tot den fameuzen datum van 14 Juni, den dag
waarop de Duitsche Bond na een laatste stuiptrekking sneefde.
Het ultimatum van 15 Juni aan Hannover, Kurhessen en Sach-
sen kon toen uitgaan en, zooals ik in het vorige hoofdstuk op
blz. 189 schreef, werd de Sachsische hoofdstad reeds den 18 Juni
bezet en stonden de Pruisische legers langs twee van de drie
Boheemsche grenzen.
Omtrent de Oostenrijksche troepen wist Von Moltke op dat
tijdstip, dat de Armeekorpsen 1, 2 en 4 in Noord-Bohemen in
eerste linie stonden, daarachter in tweede linie bij Olmütz de 6
en 10 A.K., en bij Brünn in derde linie de A.K. 3 en 8 nadere
berichten schenen te wijzen op een concentratie naar het Elbe-vak
JosephstadtKöniggratz, al meende hij dat Benedek's hoofd
macht voorloopig nog bij en beZuiden Olmütz stond. Von Moltke
besloot daarom Benedek voor te wezen en het offensief te openen
door een samentrekking van zijne legers in Noord-Bohemen, met
als algemeen verzamelpuntGitschin. De Koning keurde den 19
Juni het volgende door Von Moltke ontworpen besluit goed
1. Inkomende berichten wijzen op eene concentratie van de Oos
tenrijksche hoofdstrijdkrachten naar N.-Bohemen.
2. Het Ie leger gaat daarheen tot het offensief over.
3. Het He leger zal het Ie naderen, ten einde door een offensief
in Bohemen de vereeniging tot stand te brengen.
Vierteljahreshefte 1909, blz. 46.
270
