in Ems de baden gebruiken en toog Von Bismarck naar zijn landgoed Varzin in Pommern Keizer NAPOLEON III, een ziekelijk man van zwak karakter, liet den due de Gramont te veel de vrije banden deze was het, die nu kwam met het argument, dat Frankrijk geen genoegen kon nemen met een door den vader van Prins LEOPOLD inge trokken candidatuur, als niet de Pruisische Koning voor nu en altijd zijn toestemming aan een hernieuwde candidatuur zou onthouden. Geheel ongegrond was dit argument natuurlijk niet, omdat Prins LEOPOLD ten slotte voor hernieuwden aandrang van Spaansche zijde zou kunnen bezwijkenmaar ook is het duidelijk, dat de Pruisische regeering formeel het voorstel niet kon aanvaarden na al wat was voorafgegaan. Toen volgde als sluitstuk „het Emser telegram" lie Fiansche gezant Benedetti was in opdracht der regeering naar Ems gegaan om van Koning WILHELM de verzekering te verkrijgen, voor immer de candidatuur voor Prins LEOPOLD te zullen afwijzen. Op dit verzoek wenschte de Koning niet in te gaan; en hij deelde het verloop van het onderhoud telegrafisch mede aan Von Bismarck. De er een prachtig diplomatiek wapen in zag en den 13 Juli 1870 in de Norddeutsche Zeitung het volgende telegram deed opnemen, dat door het Pruisische gouver nement aan de vreemde mogendheden was verzonden Over dit telegram is heel wat te doen geweestde Franschen zeggen dat de tekst verdraaid is weergegeven en niet strookt met de feiten, de Pruisen zeggen, dat het telegram in compacten vorm het verloop der feiten getrouwelijk weergeeft. Zeker is het, dat Koning Wilhelm heeft geweigerd de door Frankrijk verlangde verzekering (que jamais de nouveau il ne donnerait son consentement si la candidature a la couronne en question était jamais ravivée) te geven, en daarom verdere door den Franschen gezant gevraagde besprekingen over dit onder werp als van geen nut heeft afgewezen. 350 „Nachdem die Nachrichten von der Entsagung des Erbprinzen Von „Hohenzollern der Kaiserlieh französischen Regierung von der König- „lich spanischen amtlich mitgetheilt worden sind, hat der französische' „Botschafter in Ems an Se. Majestat den König noch die Forderung „gestellt, ihn zu autorisieren, nach Paris zu telegraphiren, dasz Se. „Majestat der König sich fiir alle Zukunft verpflichte, niemals wieder „seine Zustimmung zu geben, wenn die Hohenzollern auf ihre Can- „didatur wieder zurückkommen sollten. Se. Majestat der König hat. „es darauf abgelehnt, den französischen Botschafter zu empfangen „und den französischen Botschafter durch den Adjudanten vom Dienst „sagen lassen, dasz Se. Majestat der König dem Botschafter nichts. „weiter mitzutheilen habe". (von Winterfeld, Geschichte des Deutsch-französischen Krieges. 1870/71, blz. 17).

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1937 | | pagina 4