in Ems de baden gebruiken en toog Von Bismarck naar zijn
landgoed Varzin in Pommern
Keizer NAPOLEON III, een ziekelijk man van zwak karakter,
liet den due de Gramont te veel de vrije banden deze was
het, die nu kwam met het argument, dat Frankrijk geen genoegen
kon nemen met een door den vader van Prins LEOPOLD inge
trokken candidatuur, als niet de Pruisische Koning voor nu en
altijd zijn toestemming aan een hernieuwde candidatuur zou
onthouden. Geheel ongegrond was dit argument natuurlijk niet,
omdat Prins LEOPOLD ten slotte voor hernieuwden aandrang
van Spaansche zijde zou kunnen bezwijkenmaar ook is het
duidelijk, dat de Pruisische regeering formeel het voorstel niet
kon aanvaarden na al wat was voorafgegaan.
Toen volgde als sluitstuk „het Emser telegram"
lie Fiansche gezant Benedetti was in opdracht der regeering
naar Ems gegaan om van Koning WILHELM de verzekering te
verkrijgen, voor immer de candidatuur voor Prins LEOPOLD te
zullen afwijzen. Op dit verzoek wenschte de Koning niet in te
gaan; en hij deelde het verloop van het onderhoud telegrafisch
mede aan Von Bismarck. De er een prachtig diplomatiek wapen
in zag en den 13 Juli 1870 in de Norddeutsche Zeitung het
volgende telegram deed opnemen, dat door het Pruisische gouver
nement aan de vreemde mogendheden was verzonden
Over dit telegram is heel wat te doen geweestde Franschen
zeggen dat de tekst verdraaid is weergegeven en niet strookt
met de feiten, de Pruisen zeggen, dat het telegram in compacten
vorm het verloop der feiten getrouwelijk weergeeft.
Zeker is het, dat Koning Wilhelm heeft geweigerd de door
Frankrijk verlangde verzekering (que jamais de nouveau il ne
donnerait son consentement si la candidature a la couronne en
question était jamais ravivée) te geven, en daarom verdere door
den Franschen gezant gevraagde besprekingen over dit onder
werp als van geen nut heeft afgewezen.
350
„Nachdem die Nachrichten von der Entsagung des Erbprinzen Von
„Hohenzollern der Kaiserlieh französischen Regierung von der König-
„lich spanischen amtlich mitgetheilt worden sind, hat der französische'
„Botschafter in Ems an Se. Majestat den König noch die Forderung
„gestellt, ihn zu autorisieren, nach Paris zu telegraphiren, dasz Se.
„Majestat der König sich fiir alle Zukunft verpflichte, niemals wieder
„seine Zustimmung zu geben, wenn die Hohenzollern auf ihre Can-
„didatur wieder zurückkommen sollten. Se. Majestat der König hat.
„es darauf abgelehnt, den französischen Botschafter zu empfangen
„und den französischen Botschafter durch den Adjudanten vom Dienst
„sagen lassen, dasz Se. Majestat der König dem Botschafter nichts.
„weiter mitzutheilen habe".
(von Winterfeld, Geschichte des Deutsch-französischen Krieges.
1870/71, blz. 17).