zij 2000 a 3000 man1). Dergelijke verzamelingen in een weliswaar zeer doorsneden, doch overigens als regel weinig begroeid terrein, ontgaan een luchtwaarnemer niet, waarmede de mogelijkheid is geopend, de troepen tijdig te waarschuwen. Hierin, alsmede in de omstandigheid, dat men door het werpen van bommen in staat is, de benden zonder grooten troepeninzet en andere krachts inspanningen te verspreiden, ligt de voornaamste reden waarom het vliegtuig aan de Britsch-Indische grens een succesvol middel is bij de bestrijding van kwaadwilligen, althans in het eerste stadium van het verzet. Om dit volledig neer te slaan en de stammen er onder te houden, blijft uiteraard het optreden van grondtroepen noodig. Vooruitloopende op de gebeurtenissen, welke nog in 1919 in Waziristan plaats hadden, vermelden wij, dat in 1921 een nieuw verdrag met Afghanistan werd gesloten. Onder den drang van den stijgenden Russischen invloed2) werden de bepalingen van 1919 zeer verzacht. Zoowel met betrekking tot binnenlandsche als buitenlandsche aangelegenheden verklaarden de Engelschen Afghanistan onafhankelijkwederzijdsche gezantschappen te Londen en Kaboel en Afghaansche consulaten te Pesjawar en Quetta- werden ingesteld. Een handelsovereenkomst kwam tot stand, terwijl de invoer van wapenen uit Britsch gebied naar Afghanistan werd toegestaan zoolang dit land op voet van vriend- 582 J) Hieruit moge de lezer ontwaren, hoezeer een vergelijking met Atjeh mank gaat. Tevens verklaart dit, waarom de sterkte van de Engelsche expeditietroepen nimmer wordt uitgedrukt in compagnieën, slechts een enkele maal in bataljons, doch als regel in brigades. Natuurlijk zijn ook hier uitzonderingen op den regel. Zoo bijv. de N. colonne tijdens den veld tocht in Tsjitral. De verklaring voor dit geval is, dat men te Gilgit niet meer troepen missen kón en aanvankelijk niet op heftigen tegenstand rekende. De tocht slaagde, daar deze colonne niet tot opdracht had, den vijand te verslaan, doch Tsjitral te bereiken. Hierdoor toch was het den commandant mogelijk, zijn marschroute zóó te kiezen, dat hij den vijand zoo veel moge lijk ontweek. Dat hij hiermede tevens bereikte, dat de benden verderen tegenstand opgaven en zich verspreidden, was een resultaat, dat ook elders in vele gevallen zou kunnen zijn verkregen, doch bij oorlogszuchtiger stam men dan de Tsjitralis nimmer tot gevolg zou hebben gehad, dat de vijand definitief het hoofd in de schoot legde. Daarvoor is het uitdeelen van een flinken klap noodig om zulks te bereiken vormt de combinatie van fron taal optreden en omtrekking een niet te versmaden middel. Hoewel dit door de Engelschen wel werd toegepast, ook tegen geregelde troepen (o.a. ver meestering van den Peiwarpas door Roberts op 2 December 1878), is het, zooals de bestudeering van het tactisch optreden van de Engelschen tijdens hun vele expeditiën leert, in vele daarvoor als aangewezen gevallen achter wege gebleven. 2) Intusschen was gebleken, dat Amanoellah na het uitbreken van den oorlog in verbinding was getreden met Lenin, terwijl de Sowjet invloed nog door andere symptomen tot uiting kwam. Ook in de latere Roodhem- denbeweging in het Britsch-Indische grensgebied zagen de Engelschen niet ten onrechte de hand van Moskou.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1937 | | pagina 30