stonden de operatiën stil om daarna van November 1920 tot Mei
1921 te worden hervat tegen de Wana Wazirs. Met het oog op-
hun ongeoefendheid, gebrek aan transportmiddelen en de abnor
maal goede bewapening 1) en geoefendheid van den vijand, bleven
de troepen steeds vereenig'd in één colonne, welke slechts frontaal
ageerde en daardoor in de smalle valleien tallooze malen den
doorgang moest bevechten, hetgeen wel blijkt uit den duur der
verschillende phasen. Voetje voor voetje werd opgerukt; in den
rug van den troep werden wegen aangelegd en posten opgericht.
Echter werd nergens een flinke klap uitgedeeld, zoodat de stammen
slechts in schijn waren onderworpen. Blijvende onderwerping zou
echter alleen zijn te bereiken door het leggen van vaste bezet
tingen van geregelde troepen. Waren de militairen hiervan reeds
60 jaren eerder overtuigd, de politici hadden deze voor de hand
liggende oplossing nimmer willen aanvaarden, o.m. omdat de
gevolgen daarvan te kostbaar werden geacht. De ervaringen na
1900 toonden echter helder aan, dat de expedities als gevolg van
de toeneming van de bewapening van de stammen, zoodanig in
omvang en derhalve ook in kosten toenamen, dat hetgeen vroeger
door velen een creditpost van de „Backward Policy" werd geacht,
na 1900 op de debetzijde daarvan diende te worden geboekt.
Derhalve besloot het Opperbestuur nog tijdens de actie tegen
de Mahsoeds tot blijvende bezetting van Waziristan over te gaan.
waartoe niet alleen Wana zou worden bezet door legertroepen,
doch tevens een brigade zou worden gelegerd in het centrum
van het gebied van den evengenoemden uiterst fanatieken en
onbuigzamen stam, welke brigade zou optreden als mobiele af-
deeling. De post zou door een weg worden verbonden met Manzai.
het eindpunt van de voorbij Tank nog in aanleg zijnde smalspoor-
baan. De bevolking zag zeer goed in, dat de Engelschen na het
gereedkomen van dezen weg over een middel zouden beschikken,
waarmede troepenconcentraties snel zouden kunnen worden uitge
voerd, hetgeen tengevolge zou hebben, dat de kans op een succesvol
verzet was verkeken.
Men besefte terdege, dat de wegaanleg niet zonder wrijving
zou kunnen worden uitgevoerd, zoodat het noodig was, behalve
de blijvende, ook nog een tijdelijke bezetting achter te laten. Ten
einde een indruk te geven van de daarvoor gevorderde krachten
671
i) De Mahsoeds waren niet alleen in het bezit van de geweren, waar
van zij zich te Wana hadden meester gemaakt, doch tevens van die,
welke de militia in de Tochivallei had medegenomen en welke, naar gelang
de Engelschen aldaar oprukten, meer en meer hun weg vonden naar het
Z.ook beschikten zij over op posten en piketten veroverde handgranaten.
Opmerkelijk is nog, dat de in de Tochivallei door de Engelschen verloren
Lewismitrailleurs geheel vrijwillig werden uitgeleverd met de opmerking,
dat deze wapens voor de stammen geen waarde hadden, daar zij te veel
rrltmitie verslonden.
