lichaamscellen zijn tot de productie van antilichamen actief aan
gezet. Meestal duurt deze immuniteit eenige maanden a 1 jaar,
in enkele gevallen langer.
Bij de passieve immunisatie wordt het lichaam zelf niet ziek
gemaakt en worden de lichaamscellen dus niet tot productie van
antistoffen geprikkeld. Bij deze immunisatie wordt gebruik ge
maakt van het serum (bloedwei) van proefdieren, welke de ziekte
kunstmatig hebben doorgemaakt (zelf dus actief zijn geimmuni-
seerd). Dit serum bevat namelijk een groote hoeveelheid anti
stoffen, specifiek tegen die bepaalde bacterie, welke ingespoten
bij mensch of dier tegen die bepaalde ziekte een heilzame
werking kunnen uitoefenen. Het is zonder meer duidelijk, dat
deze passieve immuniteit, waaraan het lichaam van den betref-
fenden patient zelf niet deelneemt (geen overproductie van anti
stoffen dus), van aanmerkelijk korteren duur zal zijn dan de
immuniteit verkregen na een actieve immunisatie. Meestal duurt
zij dan ook niet langer dan enkele weken. Het groote voordeel
is echter de directe werking, daar de genezende kracht hier
uiteraard oogenblikkelijk tot uiting kan komen.
Alvorens van deze inleiding af te stappen, willen wij nog enkele
woorden wijden aan een bepaald soort micro-organisme, dat
eveneens infectieziekten veroorzaakt en voor een eventueelen
bacteriologischen oorlog van belang kan zijn, nml. de z.g. filtreer-
bare virus-soorten. Dit zijn ultravisibele microben, d.w.z. ze zijn
met onze tegenwoordige hulpmiddelen niet aan te toonen en pas-
seeren de fijnste bacteriën-filters. Morphologisch kunnen deze
microben dus niet worden onderzocht. Het is dan ook zonder meer
begrijpelijk, dat de behandeling en de bestrijding dezer ziekten
vaak met nog meer moeilijkheden gepaard gaat dan die van de
bacteriëele ziekten, al berusten zij dan ook over het algemeen
op dezefde beginselen. Verschillende ziekten bij mensch en dier
worden door dergelijke filtreerbare virussoorten veroorzaakt bijv.
mond- en klauwzeer, runderpest bij dieren, psittacosis, pokken
bij mensch en dier.
Wanneer we na deze uiteraard zeer beknopte uiteenzetting
naar ons onderwerp terugkeeren, rijst in de eerste plaats de vraag,
of het wel denkbaar is, dat de mensch zich in ernst zal bezig
houden met de bestudeering der mogelijkheden van toepassing
van dit toch wel meest inhumane „wapen", dat denkbaar is.
We stellen dus vanzelf de vraag Is de bacteriologische oorlog
uit een moreel oogpunt te veroordeelen Wij gelooven dat het
niet moeilijk zal zijn deze vraag te beantwoorden. Gezien de
antecedenten uit den wereldoorlog wat betreft de moraliteit in
de wijze van oorlogvoering, zullen we ons zelf wel bijzonder
geweld moeten aandoen, om te kunnen gelooven, dat moreele
711
