veiligheid van de eigen troepen slechts in dit licht kan men het
bijv. het reeds vermelde gebruik zien van de Ghurka Scouts. Zoo
had het feit, dat het optreden niet geheel was ingesteld op het ten-
onderbrengen van den vijand ten gevolge, dat men onvoldoende
rekening hield met den gebiedenden eisch voor het optreden tegen
verzetslieden, welke is neergelegd in de enkele befaamd gewor
den woorden „activité, activité, vitesse". Thans schonk men den
vijand vele, zoo niet alle, voordeelen van zijn grootere beweeg
lijkheid en handigheid in het terrein.
Betreffende het gevecht in het algemeen kan worden opge
merkt, dat het terrein de leiding daarvan, zoowel bij den aanval
als in de verdediging, in hooge mate bemoeilijkte. Berichten en
bevelen konden als regel slechts door ordonnansen te voet worden
overgebrachtniet immer was het mogelijk gebruik te maken
van optische verbindingen. Het gevolg hiervan was, dat elke
commandant geheel op de hoogte moest zijn van de bedoelingen
van den aanvoerder teneinde zelfs geheel geïsoleerd te kunnen
medewerken aan de actie van het geheel en deze niet in gevaar
te brengen door ontijdige handelingen. Hoe moeilijk dit is, wordt
wel daardoor aangetoond, dat dergelijke ontijdige handelingen
herhaalde malen tot desastreuze gevolgen hebben geleid, zoowel
voor de betrokken eenheid als voor het geheel, met name bij een
te ver doorgezette achtervolging en bij het teruggaan van beveili
gende detachementen. Wel heeft de radio-telefonie hierin de
laatste jaren eenige verbetering gebracht, doch het zal duidelijk
zijn, dat het onmogelijk is, elke compagnie om nog niet te reppen
van kleinere eenheden, hiermede uit te rusten. Meer succes in
dit opzicht is bereikt met het gebruik van vliegtuigen uiteraard
kleven hieraan echter ook nog onvolkomenheden.
Zooals wij reeds eerder aangaven, werden de marschen zeer
vaak echelonsgewijze uitgevoerd. Behalve om de reeds genoemde
redenen geschiedde zulks meermalen m.h.o. op de beveiliging
van den opmarsch. Zoo werd in Waziristan in 1920 en 1922 als
regel een afdeeling vooruitgezonden, welke ter weerszijden van
den te volgen en normaal door een dal loopenden weg op de
beheerschende punten een keten van posten inrichtte en daar
door a.h.w. een beveiligden gang bouwde voor het volgende
echelon. In andere gevallen werden de benoodigde detachemen
ten gegeven door een sterke voorhoede. De onmogelijkheid,
bewegende flankdekkingen gelijken tred te doen houden met de
hoofdmacht noopte tot het bezigen van de beschreven methode
en vertraagde de marschsnelheid in niet geringe mate door de
noodzakelijkheid, de op den duur te zwak geworden voorhoede
te versterken uit de aanwassende achterhoede, waarop de staande
detachementen na het voorbijtrekken van de hoofdmacht terug
vielen.
878
