Het bovenstaande spreekt, dunkt ons, voor zich zelf.
Het tweede deel van S. verklaring „onvoldoende rekenschap
van de beweegredenen, welke tot dat uitgangspunt noopten" is
evenmin juist, maar hier moeten wij den kapitein Van Dijken in
zooverre gelijk geven, dat in ons artikel het tegendeel niet is
gebleken.
Wij meenden duidelijk genoeg te zijn door het symptoom aan
te vallen en onthielden ons van een beschouwing van het systeem,
aagezien het niet in onze bedoeling lag ons op het gebied van
de legerorganisatie te begeven, te meer, waar de S. zulks evenmin
had gedaan en zelfs het zoo belangrijke uitgangspunt slechts ter
loops had genoemd.
Door te wijzen op de tactische consequenties van de vermin
derde mankracht, welke o.i. maakt, dat de door den S. voorgestelde
organisatie geen feitelijke versterking van de infanterie beteekent,
bedoelden wij tevens het uitgangspunt, het systeem, te veroor-
deelen.
Nu wij daarin blijkbaar niet duidelijk genoeg zijn geweest,
maken wij gaarne gebruik van de gelegenheid, ons door het laatste
artikel van den kapitein Van Dijken geschonken, op meer positieve
wijze van onze meening ten aanzien van het systeem zelf te doen
blijken.
Crisisproof of enemyproof
Het hoofdmotief van den kapitein Van Dijken voor zijn uit
gangspunt uitkomen met het beschikbare personeel is blijk
baar geweest het streven te komen tot een legerorganisatie, welke
niet boven de 36.000 beroepspersoneel uitkomt.
Aldus zou worden bereikt, dat de organisatie z.g. crisisproof
is, d.w.z. dat zij ook in tijden van economische inzinking zou
kunnen worden gehandhaafd, hetgeen bij een grootere leger-
sterkte, blijkens de ervaring, niet het geval zou kunnen zijn.
Bovendien zou zoodanig streven zijn in de lijn van de Regeering,
welke immers in den Volksraad verklaard heeft, dat „een massale
uitbreiding niet binnen ons bereik ligt" en dat Zij zich
voorstelt „de vermeerdering van het beroepspersoneel zooveel
mogelijk te beperken".
De genoemde motiveering is in tweeërlei opzicht foutief. In de
eerste plaats heeft de practijk bewezen, dat een organisatie van
977
wederom van een verkeerde basis van het artikel, te weten het streven
naar een oplossing „waarbij getracht is met het thans ingedeelde per
soneel uit te komen".
Een dergelijk streven het kan niet anders moet leiden tot een
reorganisatie in het mindere, waarbij alle versterkingenalle ver
beteringen komen ten koste van de mankracht, zooals in feite dan
ook is geschied".
