W.oever van de Rio Paraguay, welke nu nog grooter beteekenis voor Bolivia moest krijgen, niet voetstoots prijs te geven. Het protocol van 1907 bracht een compromis aan elke partij werd een deel van de Chaco toegewezen, terwijl over een tusschen- liggende zone arbitrage zou worden gevoerd. Op verzoek van Bolivia werd dit protocol evenwel in 1913 vervallen verklaard, de status quo en de arbitrage zouden gehandhaafd blijven. Bolivia ontwierp, ten behoeve van zijn in den W.Chaco ontdekte en in exploitatie gebrachte olievelden, een plan voor den aanleg van een pijpleiding door den Chaco naar de Rio Paraguay, waar tegen Paraguay zich heftig verzette, zich op grond van oude Spaansche kaarten (uit het koloniale tijdperk dateerend) als rechtmatige bezitter van den Chaco opwerpend. Paraguay begon van de Rio Paraguay uit langs de stroomge bieden der westelijke zijrivieren langzaam aan in den Chaco Boreal te koloniseeren. Kolonisten en veefokkers gingen er zich vestigen, en de houtaankap ondernemingen maakten den aanleg van in W.inrichting loopende smalspoorbanen noodzakelijk. Een daadwerkelijke grensregeling werd zoodoende urgent. Men kon het er echter niet over eens worden of de in 1913 over eengekomen arbitrage nu verder betrekking moest hebben op de zóne van 1907, dan wel op het geheele Chacogebied, waarvan de begrenzingen evenmin voor beide partijen vaststonden. Dit ver schil van inzicht, gepaard aan een steeds verder gaande daad werkelijke occupatie door beide partijen, moest op den duur wel leiden tot een treffen tusschen de beiderzijdsche gewapende machten, daar het geoccupeerde gebied door beide partijen gemar keerd en beveiligd werd door de oprichting van militaire posten, waaraan zij den grootschen naam van „forten" gaven. Deze forten bestonden meestal slechts uit een blokhuis bij een waterput of bron, met een bezetting van 1530 man. Beteekenis als verdedigingswerk kregen zij eerst gedurende den oorlog, toen men almeer door middel van loopgraven en mitrailleurstanden deze posten ging versterken. Op 5 Dec. 1928 had het eerste treffen plaatseen Paraguay- sche afdeeling overviel bij nacht den Boliviaanschen post Vanguar- dua en vernietigde de bezetting daarvan. Het is alleen aan de diplomatieke bemiddeling van eenige nabuurstaten en van den Volkenbond te danken, dat op dat tijdstip de oorlog nog niet losbarstte. Toen evenwel, terwijl onderhandelingen tusschen beide staten gaande waren, het bericht kwam, dat de Bolivianen bezit hadden genomen van het verlaten Paraguaysche fort Laguna Chuquisaca (Juni 1932), en dat dit door de Paraguaysche troepen met over macht, zonder eenig ultimatum, was aangevallen en „heroverd", was de maat vol, en trad zonder nadere oorlogsverklaring de daadwerkelijke oorlogstoestand tusschen beide partijen in. 988

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1937 | | pagina 38