W.oever van de Rio Paraguay, welke nu nog grooter beteekenis
voor Bolivia moest krijgen, niet voetstoots prijs te geven.
Het protocol van 1907 bracht een compromis aan elke partij
werd een deel van de Chaco toegewezen, terwijl over een tusschen-
liggende zone arbitrage zou worden gevoerd. Op verzoek van
Bolivia werd dit protocol evenwel in 1913 vervallen verklaard,
de status quo en de arbitrage zouden gehandhaafd blijven.
Bolivia ontwierp, ten behoeve van zijn in den W.Chaco ontdekte
en in exploitatie gebrachte olievelden, een plan voor den aanleg
van een pijpleiding door den Chaco naar de Rio Paraguay, waar
tegen Paraguay zich heftig verzette, zich op grond van oude
Spaansche kaarten (uit het koloniale tijdperk dateerend) als
rechtmatige bezitter van den Chaco opwerpend.
Paraguay begon van de Rio Paraguay uit langs de stroomge
bieden der westelijke zijrivieren langzaam aan in den Chaco
Boreal te koloniseeren. Kolonisten en veefokkers gingen er zich
vestigen, en de houtaankap ondernemingen maakten den aanleg
van in W.inrichting loopende smalspoorbanen noodzakelijk.
Een daadwerkelijke grensregeling werd zoodoende urgent.
Men kon het er echter niet over eens worden of de in 1913 over
eengekomen arbitrage nu verder betrekking moest hebben op de
zóne van 1907, dan wel op het geheele Chacogebied, waarvan de
begrenzingen evenmin voor beide partijen vaststonden. Dit ver
schil van inzicht, gepaard aan een steeds verder gaande daad
werkelijke occupatie door beide partijen, moest op den duur wel
leiden tot een treffen tusschen de beiderzijdsche gewapende
machten, daar het geoccupeerde gebied door beide partijen gemar
keerd en beveiligd werd door de oprichting van militaire posten,
waaraan zij den grootschen naam van „forten" gaven.
Deze forten bestonden meestal slechts uit een blokhuis bij een
waterput of bron, met een bezetting van 1530 man. Beteekenis
als verdedigingswerk kregen zij eerst gedurende den oorlog, toen
men almeer door middel van loopgraven en mitrailleurstanden
deze posten ging versterken.
Op 5 Dec. 1928 had het eerste treffen plaatseen Paraguay-
sche afdeeling overviel bij nacht den Boliviaanschen post Vanguar-
dua en vernietigde de bezetting daarvan. Het is alleen aan de
diplomatieke bemiddeling van eenige nabuurstaten en van den
Volkenbond te danken, dat op dat tijdstip de oorlog nog niet
losbarstte.
Toen evenwel, terwijl onderhandelingen tusschen beide staten
gaande waren, het bericht kwam, dat de Bolivianen bezit hadden
genomen van het verlaten Paraguaysche fort Laguna Chuquisaca
(Juni 1932), en dat dit door de Paraguaysche troepen met over
macht, zonder eenig ultimatum, was aangevallen en „heroverd",
was de maat vol, en trad zonder nadere oorlogsverklaring de
daadwerkelijke oorlogstoestand tusschen beide partijen in.
988