Dit kwam evenwel niet tot uitvoering, daar het plan ertoe werd
doorkruist door het losbarsten van het
eerste Paraguaysche offensief,
dat op 9 September tegen fort Boqueron werd ingezet.
De Paraguayanen wilden n.l. het strategisch belangrijke Bo
queron tot eiken prijs zoo snel mogelijk heroveren. Aangezien de
ligging van Paraguay een snelle mobilisatie en concentratie
mogelijk maakte, kon reeds op genoemden datum een offensief
met 15.000 man worden ingezet.
Als commandant van de tegen Boqueron opereerende groep
trad op de juist tot kolonel bevorderde overste Estigarribia, een
in den Chaco bekend officier, die o.m. was belast geweest met
het aanleggen van versterkingen aldaarhij had, evenals ver
scheidene andere Paraguaysche officieren, met vrucht de studiën
aan de Fransche Hoogere Krijgsschool gevolgd.
Deze aanvoerder, wiens capaciteiten zoowel door Fransche
als door Duitsche schrijvers hoogelijk worden geroemd, zette
aanvankelijk een frontalen aanval tegen het fort in, welke echter
enorme verliezen kostte en na vier vruchtelooze gevechtsdagen
verbloedde.
Begrijpende, dat deze methode niet tot resultaat zou leiden,
wijzigde Estigarribia zijn tactiek en trachtte een wig in de stelling
te dringen en die te infiltreerenook dit mislukte.
Vervolgens werd tot de manoeuvre overgegaan, de vleugels
van de Boliviaansche opstellingen werden weggedrukt, het fort
Boqueron werd omsingeld en de verbindingen werden afgesneden.
De Bolivianen deden uitvalspogingen welke mislukten, de ra
vitailleering met vliegtuigen was onvoldoende, en nadat alle
muildieren geslacht waren, was men na eenige weken genoodzaakt
zich wegens voedsel-, water- en munitiegebrek aan den vijand
over te geven (ongeveer 1000 man werden krijgsgevangen
gemaakt)
Dit succes was het teeken voor een algemeen Paraguaysch
offensief, onder leiding van den nu tot Generaal en Opperbevel
hebber benoemden Estigarribia.
Het moreel der Bolivianen was zoodanig geschokt, dat een reeks
van Boliviaansche forten den Paraguyanen bijna zonder weerstand
in handen viel. Eindelijk gelukte het echter bij Campo Candia
(zie op schets Co. VI A.), een open terreinstrook tusschen
het zwaar beboschte terrein, welke het gebruik van artillerie
begunstigde, met een 3000 man sterke troepenverzameling opnieuw
weerstand te bieden, en in October en November '32 verschillende
Paraguyaansche aanvallen af te wijzen.
De Boliviaansche bevelhebber, die openlijk zijn regeering ver
weet het leger in een ondoordacht avontuur te hebben gejaagd,
werd teruggeroepen en vervangen door den Duitschen generaal
Kundt, die tot 1930 leider van het Boliviaansche leger was ge-
996
