Om het politieke gedoe nog verwarder te maken had te zelfder
tijd, eveneens op Kitchener's raad, het Foreign Office aan Sir
Mark Sykes opgedragen zich in geheime missie te begeven met
den Franschen vertegenwoordiger M. Georges Picot, ten einde
gezamenlijk de grenzen vast te stellen van de toekomstige Ara
bische Staten en van de Britsche en Fransche invloedssferen bij
de latere verdeeling van Turkije (het was immers eerst 1915
Dit leidde tot de „geheime" Sykes-Picot overeenkomst van Mei
1916, waarbij de huid van den alsnog te schieten beer als volgt
werd verdeeld
a. de Franschen krijgen geheel Syrië ten N. van Acre en ten W.
van Damascus en Aleppo, tot ver in Klein-Azië
b. de Engelschen krijgen Mesopctamië van N. van Bagdad tot
aan de Perzische golf
c. voorts krijgt Frankrijk een invloedssfeer in een gebied van
Aleppo tot het meer van Galilea en dan Oostwaarts tot
aan de Perzische grens (waaruit dus ook Mosoel was be
grepen)
d. en zou Engeland een invloedssfeer krijgen van het meer van
Galilea, langs de Jordaan naar de Doode Zee, vervolgens
naar de kust bij Gaza en verder langs de oude grens van Sinai,
om daarna Oostwaarts tot Mesopotamië te reiken.
Als men nu aan de hand van de schets deze even officieele
als geheime overeenkomst eens overdenkt, dan blijkt, dat als
zelfstandig gedeelte voor de Arabieren niets anders overbleef
dan een gedeelte van de centrale woestijn
Terwijl dus eenerzijds, namens Kitchener, de Egyptische Staf
den Sjarif de onafhankelijkheid der Arabische landen beloofde,
van Taurus tot Perzische golf (met enkele beperkingen), kwam
anderzijds, mede namens Kitchener, het Foreign Office tot eene
verdeeling der Arabische landen tusschen Engeland en Frankrijk,
waarbij voor de Arabieren slechts het minst bruikbare woestijn
gebied werd overgelaten.
Natuurlijk was de Sykes-Picot overeenkomst voor de Arabieren
verborgen gehouden. Tot de Bolsjewiki het geheime verdrag, dat
zij na de revolutie in de archieven vonden, per radio den volkeren
kond deden een der weinige bijna toe te juichen daden der
Bolsjewiki. 1)
1) Lawrence beschrijft deze geschiedenis sarcastisch in de Seven Pillars
op blz. 555 aldus „I begged (Faisoel) to trust not in our promises, like
„hls father, but in his own strong performance.
„Conveniently, at this juncture the British Cabinet, in joyous style, gave
„with the left hand also. They promised to the Arabs, or rather to an
(Vervolg zie onderaan blz. 956).
955
