Daarvoor zal het noodig zijn om op de eerste plaats nog eens
scherp de betrokken partijen, met hunne aspiraties en de hun
gedane toezeggingen na te gaan en op de tweede plaats het vraag
stuk van het Zionisme, als eenige oplossing van de moeilijk
heden Joden in de diaspora 1) onder de oogen te zien.
De partijen.
De Arabieren hebben de Engelsche mandaten van den zg.
Volkenbond nooit erkend. Het gevolg is geweest, dat achtereen
volgens Irak, Transjordanië, Syrië en de Libanon feitelijk hunne
volledige souvereiniteit hebben herkregen of wel binnenkort
zullen krijgen.
Alleen over Palestina is Engeland niet te spreken, omdat hier
eigenlijk drie belangen met elkander in botsing komenhet
Britsche imperium, de beloften aan de Arabieren en de beloften
aan de Jodenwelk conflict Engeland nu tracht uit de wereld te
helpen door een compromis geef de Joden een stukje, geef de
Arabieren een deel, en houd zelf de vooral voor het imperium
belangrijke gedeelten. Als alle compromis-oplossingen is ook deze
wel de slechtst mogelijke, waar niemand door bevredigd kan
worden.
Het Hoofdstuk „Dwang der Omstandigheden" uit het door de
Koninklijke Commissie omtrent Palestina midden 1937 uitgebrachte
rapport, begint al met een bedekte schuldbekentenis
„Onder den druk van den Wereldoorlog gaf de Britsche
„Regeering beloften aan de Arabieren en de Joden, ten einde
„hun steun te verkrijgen."
Namelijk aan de Arabieren, ter verkrijging van hun daadwer
kelijken steun in den strijd tegen de Turken, en van de niet-aan-
vaarding van de door den Kalief uitgeroepen Djihad aan de Joden
ter wille van de medewerking aan Geallieerde zijde van het
Joodsche kapitaal en van de voor een groot deel door de Joden
gecontroleerde wereldpers tegen Duitschland.
Beide partijen, die beloften hadden aanvaard, hebben hunner
zijds aan alle gestelde voorwaarden voldaan. Alleen Engeland
heeft zijn beloften niet ten volle gehouden toen de buit eenmaal
binnen was en kon dat ook niet doen omdat de gegeven beloften
goeddeels met elkander in strijd waren.
Het rapport vervolgt dan
„Op grond van deze beloften hebben beide partijen zekere
„verwachtingen gekoesterd. Aanvankelijk dacht men, dat
'„deze beloften met elkaar in overeenstemming zouden zijn
„te brengen. Doch deze indruk was niet gerechtvaardigd."
1) De Joden in de diaspora beteekent: de Joden in de verstrooiing, dus
buiten Palestina, welke verspreiding reeds 20 eeuwen geleden inzette,
zoodat bij het begin van onze jaartelling reeds meer Joden leefden in de
diaspora dan in Palestina.
20
