94
dan wel daarna. Een der vliegkampschepen werd echter spoedig door een
bomaanval buiten gevecht gesteld. Aan de jachtvliegers van rood werden
zeer hooge eischen gesteld daar zij gedurende de geheele oefening, die 40
uur duurde, startbereid moesten zijn. Opmerkelijk is, dat volgens S. de
Hawker „Fury" jagers, welke ongeveer 7 jaar geleden in dienst werden
gesteld, nog zeer goed voldeden.
De vlgn. werden op den grond verspreid opgesteld terwijl al het personeel
met gasmaskers was uitgerust. Na gasaanvallen werd met opgezet gasmas
ker gestart. Was een landingsterrein vergast dan werd dit aan zich in de
lucht bevindende vlgn. radiografisch gemeld waarna zij op een ander terrein
landden. De oefeningen zouden o.m. hebben aangetoond, dat de vlgn. volko
men opgewassen zijn tegen hun voornaamste taak nml. het nauwkeurig
vast stellen van een in opmarsch zijnde vloot, niet alleen bij goed maar ook
hij middelmatig en slecht zicht. Het zeegebied, dat de huidige vliegbooten
kunnen bewaken strekt zich uit tot 600 a 700 km van hun bases terwijl
deze afstand bij de thans in aanbouw zijnde vliegbooten wordt opgevoerd
tot 900 a 1000 km.
In de M.W.R. van September 1937 besluit Herhudt von Rohden zijn
Betrachtungen über den Luftkrieg (zie I.M.T. 1937 nr. 6 blz. 535, nr. 10 blz.
934 en nr. 11 blz. 1044).
Allereerst wijst S er op, dat van een absolute heerschappij in de lucht
nimmer sprake kan zijn en dat slechts gerekend mag worden op een naar
tijd en ruimte beperkt luchtoverwicht. Voorts staat bij het gebruik van
de lu.str.krn. steeds de strategische verrassing op den voorgrond. Opmer
kelijk is de uitspraak, dat er naar moet worden gestreefd de afdn., zoolang
zij niet door vij. aanvallen worden gedwongen deze te verlaten, op de aan
vankelijk bezette vliegvelden te laten. Tijdens de luchtoperaties moet de
vij. grondorganisatie steeds worden bewaakt terwijl schijn- en gesplitste
aanvallen regel zullen zijn. De Russen zijn van meening, dat de lu.str.krn.
ongeveer 5 a 8 uur na ontvangst van de betrekkelijke bevelen uit haar
vredesopstelling kunnen starten waarbij het eerste dl. zal zijn de vij. mobili
satie te bemoeilijken terwijl daarnaast of daarna aanvallen op de grond-
organisatie van den vij. kunnen worden uitgevoerd. Tactisch moet de ver
rassing worden verkregen door afwisseling te brengen in de wijze waarop
het gevecht wordt gevoerd. S bespreekt vervolgens het gevecht der verbon
den wapens waaronder hij verstaat het in onderling verband optreden van
de verschillende vliegtuigtypen. Zoowel de Franschen als Russen huldigen
de opvatting, dat het noodig is om naast de bombardementsafdeelingen, die
bestemd zijn om het eigenlijke bombardement uit te voeren enkele vlgn.,
patn. of afdn. in te zetten om de afweerwapenen op den grond en in de
lucht aan te grijpen. Daar de bomaanval zelf snel verloopt is het niet noodig,
dat die afweermiddelen worden vernietigd doch is het voldoende wanneer
zij tijdens het uitvoeren van den aanval worden gebonden. Tijdens de ope-
ratiën komt het er op aan de vij .lu.str.krn. z.m. boven het eigen gebied te
vernietigen, de uitgangsbasis van de vij.vlgn. met de grootste snelheid en
den grootsten actieradius aan te vallen en den tegenstander in een grond-
organisatie te manoeuvreeren, welke hem het uitvoeren van aanvallen
bemoeilijkt. Wat de bescherming van de bombardementsafdeelingen betreft
willen de Russen daarvoor niet alleen jagers en krachtkruisers bestemmen
doch ook lichte bommenwerpers, die dan geen bommen meevoeren.
S. beschouwt vervolgens de begrippen tactische- en strategische reserve.
Onder de tactische reserve verstaat hij de bij elke vlg.afd. aanwezig reserve
vlgn., welke noodzakelijk zijn om de tactische eenheden steeds op sterkte
te kunnen houden. T.a.v. het achterhouden van een strategische reserve
loopen de meeningen uiteen. Volgens velen komt het achterhouden van een
strategische reserve niet overeen met het wezen van den luchtoorlog daar
het onjuist is deelen van de eigen middelen binnen het bereik van de
lu.str.krn. van den vij. op den grond te laten wanneer dat niet beslist nood-
