dienst- en rassenhaat tegen de nieuwe heerschers mede een ro
speelden. Zoo begon de reeks steeds terugkomende, ook thans
nog niet beëindigde kostbare geschillen met de onrustige en
roofzieke, in de ongastvrije bergen en dalen van hun gebied zoo
moeilijk te bereiken grensstammen.
Hadden de Sikhs er wijselijk van afgezien, zulks ook maar te
trachten, de Engelschen voelden zich al spoedig gedwongen over
te gaan tot bestraffing van de bedrijvers van euveldaden en wel
door deze in hun woonplaatsen op te zoeken. Hieruit rezen
uiteraard grenskwesties met den Emir, die de natuurlijke grens,
de afscheiding tusschen heuvelland en Indusvlakte, nu nog
bestaande als administratieve grens, tevens beschouwde als die
tusschen zijn rijk en dat der Britten. Het was dan ook om aan deze
disputen een einde te maken en geenszins m.h.o. op annexatie
(d.w.z. inlijving bij het daadwerkelijk bestuurde gebied) dat ten
slotte het in 1893 te Kaboel door Sir Mortimer Durand met den
Emir gesloten demarcatieverdrag tot stand kwam. Deze werke
lijke reden van het sluiten van genoemd verdrag verklaart tevens
waarom de Engelschen er zonder verzet in hebben berust dat
Emir aan de bepalingen v.w.b. het terrein tusschen Kaboel- en
Tsjitralivier een zoo geheel anderen en voor hem gustigeren u tleg
gaf de aanvaarding waarvan later te Kaboel doch vooral te Sim
meermalen in hooge mate moest worden betreurd, daar de grens
zooals zij in genoemd gebied werd getrokken ethnografisch noch
geografisch juist is zij verdeelde enkele stamgebieden op hoogst
willekeurige wijze in twee deelen, welker bewonersdaardoor
volop gelegenheid kregen zich aan de macht van den Onder
koning of den Emir te onttrekken zonder dat daaraan veel was
te doen.
Er waren echter ook andere redenen voor het vooruitschuiven
van de grens, redenen welke een uitvloeisel waren van de t.a.v.
Rusland en Afghanistan gevoerde politiek.
Zooals wij in het historisch overzicht reeds aangaven heet
Afghanistan hierbij in theorie steeds een ondergeschikte rol
bespeeld, doch geenszins in de practijkhet beet m^malen van
zich af en hoe Hetgeen intusschen met wegneemt, dat dit lan
op d" wereldkaarten van 1914 was verdeeld in dr.e deelen
een N W en Z.O., onderscheidenlijk als Russische en nge s
invloedsfeer aangeduid gebied en een daartusschen gelegen uiterst
smalle niet verdeelde strook.
Intusschen, een invloedsfeer is iets geheel anders dan een bezet
«ebied en reeds de eerste Afghaansche oorlog voor het voeren
waarvan zooveel Engelschen, vergezeld van vrouwen en kinderen
Xokken en waaruit slechts weinigen terugkeerden leerde, dat
heiveren van het Afghaansche- en het grensgebied eenvou
diger was dan het behouden daarvan.
118
