199
Landsverdediging.
In de Illustrationstelt een marine-medewerker het Middellandsche-Zee
probleem aan de orde onder den titelL'Angleterre, l'ltalie et le problème
naval en Méditerranée. S. komt o.m. tot de conclusie, dat vóór de ontwik
keling van het luchtwapen Eng. kon volstaan met Malta als centraal gelegen
krachtig vlootsteunpunt, om het eilandencomplex van de Middellandsche
Zee en de doorgangen tusschen deze eilanden te beheerschen. De ontwik
keling van 'het luchtwapen, in het bijzonder van den bommenwerper, heeft
echter hierin een verandering gebracht van vèrstrekkenden aard. De snelle
uitbreiding van de It. slagluchtmacht met bommenwerpers, het offensieve
gebruik daarvan als strategisch beginsel, waartóe vooral de denkbeelden
en het streven van den bekenden It. Gnl. Douhet den stoot hebben gegeven,
heeft Eng. genoopt zelfs bij slechts politieke spanning met It., Malta als
hoofdsteunpunt voor de Middell.Zee vloot op te geven. Malta toch is thans
concentrisch komen te liggen in de actie-sfeer van de 'It. bommenwerpers
met als basisterreinen Tarente (It.schiereiland)Cagliari (Sardinië)Catania
(Sicilië), Pantellaria (eil. in de Straat v. Sicilië) en Tripoli, welke bases
als een ring om Malta zijn gelegen. Deze omstandigheid heeft Eng. genood
zaakt bij politieke spanning met It., het Middell. Zee-eskader te baseeren
op Gibraltar en Alexandrië, gelegen buiten het rechtstreeksche actiegebied
van de It. landbommenwerpers.
Vervolgens wijst S. op het groote belang van een actie met klein materieel
(duikbooten en motortorpedo-booten) in de nauwe zeestraten van het
eilandencomplex tusschen het It. schiereil. en het Afr. vasteland de vele
baaien en inhammen van de aldaar gelegen eilanden begunstigen een der
gelijke actie zeer en bemoeilijken de bescherming daartegen.
Bezien in het kader van het Middell. Zee-vraagstuk geeft S. Eng. weinig
kansen om bij een conflict met Italië, de Middell. Zee te gebruiken als
verbindings-route tusschen het Moederland en het Verre Oosten. Noch het
Verdrag van Egypte, noch de versterking van Haifa en Cyprus, Aden en
Perim kunnen dezen scheepvaartweg afdoende beschermen, zoodat de Kaap
route in een toekomstigen oorlog ongetwijfeld een levensbehoefte voor het
Britsche Imperium zal zijn.
Blijkbaar is men ook in Eng. niet blind voor de gewijzigde situatie in
de Middell. Zee hierop duiden onafwijsbaar de door het Eng. Parlement
genomen maatregelen om van Kaapstad een tweede „Singapore" te maken.
In de Daily Telegraph en de Daily Herald van Jan. 1938 verschenen ver
schillende persartikelen, waaruit wel blijkt dat Eng. op korten termijn
veiligstelling van den ouden zeeweg naar het Verre Oosten via de Kaap
beoogt, opdat in geval van vijandelijkheden in de Middell. Zee of het sluiten
van het Suez-kanaal, de strategische verplaatsingen van de Britsche zeestrijd
krachten zijn gewaarborgd en het Britsche scheepvaartverkeer met het
Verre Oosten voortgang zal kunnen hebben. Opmerkelijk is voorts, dat
de Zuid. Afr. Unie, welke volgens uitlatingen van Minister Pirow in 1935
er niets voor voelde om deel te nemen aan een „general scheme of Impe
rial defence", thans een geheel andere meening is toegedaan en niet achter
blijft wat de herbewapening betreft..
Met de plannen om van Kaapstad een Afrikaansch Singapore te maken
is reeds een aanvang gemaakt een bedrag van 15 millioen pond sterling werd
voor dit doel reeds gevoteerd. De marinebasis Simonstown wordt aanmer
kelijk verbeterdop het Robbeneiland, dat den toegang tot de Tafelbaai
beheerscht, alsmede op Duikerpoint, worden kustbatterijen met verdragend
kustgeschut van o.m. 40 cm gebouwd voor bescherming van de vlootbasis.
Te Wijnberg wordt een groep bommenwerpers gestationneerd, o.m. voor
verlenging van de werking van het kustgeschut bij de offensieve kust
verdediging. Voorts wordt gewerkt aan den opbouw van een eigen bewa
peningsindustrie te Pretoria, terwijl een „War Supplies board" tot taak
