405
saties in alles ondergeschikt aan de bevelen der eenheden, waarbij ze zijn
ingedeeld.
Het aantal actief dienende offn. van gez. bedroeg in 1933 839 en dat der
mil. apothekers 101, welke laatsten voor een deel tewerkgesteld zijn bij het
„Militair-chemisch-pharmaceutisch Instituut" te Florence, waar de aanmaak
plaats heeft c.q. de deugdelijkheid wordt onderzocht van alle voor de gewa
pende macht bestemde geneesk. behoeften. Het aantal mil. hospitalen, dat
in 1921 nog 63 bedroeg, heeft in de laatste jaren een belangrijke inkrimping
ondergaan momenteel zijn er nog slechts 36 in bedrijf. Gesloten werden o.a.:
een invaliden-hospitaal, 3 inrichtingen voor verpleging van reconvalescenten
en 1 sanatorium voor lijders aan tuberculose, welke in de na-oorlogsche
periode onder den drang der omstandigheden waren ontstaan, doch den
laatsten tijd door het verloop der daarin verpleegde lijders konden worden
gesloten. De groote teruggang van het aantal in bedrijf zijnde militaire
ziekeninrichtingen was echter hoofdzakelijk een gevolg van de opheffing van
de geheele categorie der z.g. garnizoensziekenzalen, die het midden hielden
tusschen mil. hospitalen en het instituut der kwartierzieken ten onzent. Door
dezen maartegel kwam een scherpe scheiding tusschen de hospitaal- en de
garnizoensbehandeling tot stand vroeger bestond daartusschen als het ware
een vloeiende overgang.
De It. marine beschikt over 5 hospitalen (Spezia, Venetië, Tarente, Madda-
lena en Pola) en 4 autonome hulpziekenhuizen (infermerieën) t.w. Napels,
Castellamare, Messina en Brindisi.
De, opleiding der offn. van gez. geschiedt nog op dezelfde wijze, als vóór den
wereldoorlog. In het belang der verdere wetenschappelijke ontwikkeling
worden jaarlijks een bepaald aantal offn. van gez. 1ste kl. met minder dan
3 dienstjaren in dien rang en offn. van gez. 2de kl. als assistent aan de
verschillende universiteitsklinieken gedetacheerd. Voor hen worden beschik
baar gehouden 4 assistentsplaatsen in de chirurgie, 2 in de interne geneesk.,
5 in de psychiatrie, 2 in de oog-, 2 in de oor-, neus- keel-heelkunde, en 2
in de hygiëne.
De luchtvaartgeneeskunde onderging in 1926 een grondige reorganisatie.
Krachtens de toen getroffen regeling bestaat thans bij het ministerie van
luchtvaart een afdeeling voor „Luchtvaart-geneeskundig Onderzoek" onder
voorzitterschap van den minister van luchtvaart of diens onderstaatssecretaris.
In 1933 waren bij de mil. luchtvaart 121 offn. van gez. tewerkgesteld. De
geneesk. dienst der luchtmacht is echter niet zelfstandig, zooals dat thans
in enkele andere landen het geval is, doch ondergeschikt aan den Insp. van
den geneesk. dienst der landmacht dan wel aan dien der marine. De off.
van gez. van een vliegveld is ervoor verantwoordelijk, dat niemand de lucht
ingaat, die niet in de daartoe vereischte goede conditie verkeert. Na verlof,
ziekte of onderbreking om andere redenen van het vliegen moet een nieuwe
keuring uitmaken, of de betrokkene na ommekomst nóg of weer de geschikt
heid bezit om een vliegtuig te besturen. Voor een zoo goed mogelijke selectie
van het vliegend personeel dienen een aantal „Instituten voor Psycho-
physiologisch Onderzoek ten dienste der Luchtvaart". In deze instituten
hebben de keuringen voor den vliegdienst plaats, zoowel die voor opname
bij de luchtvaartafdeeling als de halfjaarlijksche controle-onderzoekingen
van het vliegend personeel. Tusschen de jaren 1924 en 1928 zijn een viertal
dezer instituten verrezen. Typeerend en het noemen waard zijn de namen,
welke men daaraan heeft gegeven. Zij heeten „Benito Mussolini (Rome),
„Guiseppe Gradenigo" (Napels), „Gino Galeotti" (Florence) en „Angelo
Mosso" (Turijn).
Sinds 1921 zijn wederom jaarlijksch statistische overzichten verschenen
betreffende den gezondheidstoestand van het leger en de vloot. Deze statis
tische overzichten geven tevens een inzicht in de activiteit van het It. Korps
