495
van terrorisatie-bombardementen op belangrijke bevolkingscentra. Deze
objecten toch kunnen door hun talrijkheid onmogelijk alle worden beschermd
door luchtafweermiddelen op den grond. De afweer dient zich derhalve in
de eerste plaats offensief te richten tegen de enkele punten van uitgang
van de vijandelijke bombardementen.
Ook voor de verdediging van Java kan volgens S. de beteekenis
van den bommenwerper niet licht worden onderschat. Een ernstige onder
neming tegen Java toch zou moeten geschieden door een legermacht, ver
voerd op transportschependit geheel zal moeten varen onder krachtige
maritieme bescherming. De taak onzer vloot tegen een zoodanige onderne
ming zal zijn het verkennen van den vijand, het vertragen van zijn opmarsch
en het zooveel mogelijk verliezen toebrengen aan de transportvloot tijdens
de vaart door den Indischen Archipel. Indien een landing desondanks toch
zou slagen, dan zal het leger op Java verder met den gelanden vijand moeten
afrekenen. Moet de vijand echter tevens rekening houden met de aanwezig
heid van een sterke offensieve luchtmacht, dan is hij verplicht zijn transport-
vloot bovendien te beschermen tegen luchtaanvallen. Dit zal hem voor
uitzonderlijk moeilijke problemen stellen, aangezien Ned.-Indië voor een
mogelijk geachten tegenstander buiten het 'bereik van zijn op eigen bodem
gebaseerde vliegtuigen ligt, terwijl de vij. transportvloot zich dagen lang
door de Indische wateren zal moeten verplaatsen onder bereik van onze
snelle bommenwerpers. Vervolgens ontwikkelt S. hoe het niet mogelijk zal
zijn voor den vij. de transportvloot te doen begeleiden met op land
gebaseerde jaohtvlgn.; met watervlgn. zal het gestelde doel evenmin kunnen
worden 'bereikt. Voorts is het verzekeren van de veiligheid in de lucht door
het doorloopend in de lucht houden van jachtvlgn., welke van een vlieg
kampschip opstijgen, evenmin op doeltreffende wijze uitvoerbaar, terwijl
bovendien de vliegkampschepen groote, zeer kwetsbare, doelen vormen voor
bommenwerpers. Verscheidene schrijvers zijn dan ook van oordeel, dat een
vliegkampschip zich niet zal wagen binnen het bereik van op land gebaseerde
bommenwerpers. Voorts betoogt S., dat de luchtafweer met geschut en mitrn.,
van schepen af, ondanks den technischen vooruitgang dezer middelen, even
min afdoende moet worden geacht.
Gelet op de vorengenoemde talrijke bezwaren en moeilijkheden, acht S.
het voor een tegenstander niet mogelijk zijn transportvloten door de
Indische wateren te doen opstoomen, zoolang wij beschikken over een
krachtige, offensieve bombardementsluchtvloot.
Ook t.a.v. de bescherming van de buitengewesten opent naar de meening
van S., welke meening wij ten volle kunnen onderschrijven, het lucht
slagwapen nieuwe uitzichten. Niet alleen ter versterking van het afstootend
vermogen van de in de defensiegrondslagen genoemde kwetsbare olievind
en verwerkings-plaatsen Tarakan en Balikpapan, doch mede ter bescher
ming van andere belangrijke punten. Het zou niet mogelijk zijn al die
objecten met legertroepen te bezetten de vloot zal voorts veelal niet tijdig
kunnen ingrijpen en zich moeten bepalen tot een actie achteraf, nml. op
's vijands zeeverbindingen. De eenige mogelijkheid, zich tijdig tegen derge
lijke vijandige handelingen te kunnen keeren, bestaat dan ook volgens S. in
het inzetten van bommenwerpers dit kan snel en massaal geschieden. Ook
wanneer de vijand zou willen trachten in de buitengewesten een hulpsteun
punt in te richten om als uitgangspunt te bezigen voor een voortgezette
actie m.b.t. Java, is het eenige denkbare middel om hiertegen op snelle
wijze op te treden, een massale inzet van landbommenwerpers.
Uit vorenstaande beschouwingen trekt S. de conclusie, dat de taak van
de legerbommenwerpers in de buitengewesten niet alleen is de bescherming
van die gewesten om zich zelf, doch dat deze mede{ inhoudt een indirecte
verdediging van Java. De verdediging van Java begint derhalve aan de
buitengrens van de buitengewesten. Deze conclusie vermogen wij ten volle
te onderschrijven.
