552
„Am Abend Rutba Rutba, das Fort in der Wüste, der Stütz-
„punkt in der Mitte des Wegs, Flugplatz, an dem es Wasser und
„Betriebsstoff im Ueberflusz gibt und wo englische Regie einen mo-
„demen Botelbetrieb aus dem Wiistensand hervorzauberte. Die
„Expreszommbusse rasten hier nur kurze Zeit, andere warten in
„dieser Oase den neuen Tag ab, um mit dem ersten Licht weiterzu-
„fahren, Hunderte und Hunderte von Kilometem vorbei an Weg-
„weisern, die auf Ziele deuten, weit, weit im Norden oder Süden der
„Wüste, die sich bis an die Gestade des Roten Meeres oder des
„Indischen Ozeans streckt. An solchen Wegweisem zu Stadten, die
„fruher weltenfemt, heute nahegerückt sind, halt das Auto vielléicht,
„langsamer pocht der Herzschlag des Motors, und man hat Zeit zum
„Begreifen. Zum Begreifen dessen, was hier Raumerschlieszung
„bedeutete, was hier der Motor wandelte".
Als de nieuwe betonweg gereed zal zijn bereikt men in 12 uren
van Haïfa uit Bagdad. Maar ook thans, zonder wegen, gaat het
verkeer dag en nacht voort. Om de 5 km wijst een richtingsbord
op hoogen paal de strekking van den colonneweg aan men rijdt
dwars over het terrein en passeert elkaar dikwijls op grooten
afstand, als de schepen op zee.
Aldus zijn de Islamietische landen overdekt met colonnewegen,
welke feitelijk niets anders zijn dan afgebakende richtingen met
hier en daar een plaatselijke verbetering. Damascus is op deze
wijze verbonden met Bagdad; Bagdad met Mekka en Mosoel
en Teheran en Ispahan en SjirasTeheran weder met Herat,
Kandahar en Kaboel in Afghanistan. De Levantkust is zoo door
de auto verbonden met Midden-Azië, langs wegen of geen wegen,
langs richtlijnen eer dan langs banen.
Men begrijpt wat dit beteekent voor deze landen, die eeuwen
lang waren afgesloten van elk onderling verkeer, en die van elke
aanraking met de verdere wereld waren verstoken gebleven.
Damascus, Mekka, Bagdad, Teheran, Sjiras, Kaboel zijn geen
aardrijkskundige namen meer voor steden, die aan een ieder
vreemd en onbereikbaar schenenzij vormen nu bakens 'langs
de nieuwe wereldverkeersbanen.
De oude verkeersbanen tusschen Oost en West, tot nieuw leven
geroepen in, na en door den wereldoorlog, hebben voor de be
trokken landen van de Nabije Oost een nieuw tijdperk ingeluid
het tijdperk van hernieuwing en bezinning, van waardeering van
eigen kracht en macht.
En als de Europeesche mogendheden zich steeds verder uit
dat gebied terugtrekken, uit Egypte, Iran, Irak en Syrië, dan is
dat stellig niet alleen hun dierbaarste wensch, doch een onaf
wendbaar gevolg van de wederopstanding der Islamietische vol
keren, die de macht van hun vroegere wereldstelling zien
schemeren.
Wordt vervolgd).
