603
getrokken, dat ook de verdediging van Java begint aan de buitengrens
van de buitengewesten.
Insider" gaat dan als volgt voort„Hoe verder wij naar de periferie van
den archipel komen, hoe ongunstiger de omstandigheden voor ons worden.
De concentratie wordt langzamer, de bases worden slechter bevedigd en
geoutilleerd, terwijl de vijand gemakkelijker met eigen land-vhegtuigen kan
optreden uit gereedgemaakte bases buiten ons gebied gelegen. Hoe meer
bases buiten Java, hoe grooter kans dat ons voordeel bij de luchtverdediging
wegvalt." Ook deze conclusie achten wij niet juist. De concentratie op he
bedreigde punt wordt niet langzamer, wanneer een doelmatige dislocatie
van de legerbommenwerperverbanden in de buitengewesten wordt door
gevoerd, zoodanig, dat een (bedreigd punt in den Archipel van verschillende
richtingen en bases uit kan worden aangevallen. Door een juiste keuze van
deze basisvliegvelden ver het binnenland in zijn zij reeds van nature veihg
gelegen tegen aanslagen van zee uit, terwijl de outillage dezer vliegvelden
zonder overwegende bezwaren geheel voor evenbedoelde taak der leg
bommenwerpers berekend kan zijn. Voorts achten wij het gevaar fictiefl dat
de aanleg van vliegvelden in de buitengewesten het den vijand gemakkelij
ker maakt met eigen landvliegtuigen op te treden uit gereed gemaak e,
buiten ons gebied gelegen, bases. Geen vijand toch zal het wagen van vreemde
vliegterreinen gebruik te maken, welke immers vernield of van obstakels
voorzien kunnen zijn, vóórdat hij zich van de bruikbaarheid daarvan heeft
overtuigd door vooraf inbezitneming van de door hem benoodigde terreinen
d.m.v. een over zee aangevoerde troepenmacht. Men leze hierover eens na,
hetgeen is vermeld in het binnenkort verschijnende W.J. 1937 onder het
hoofdstuk Landsverdediging.
Insider" vervolgt dan„Wil men de Glenn-Martins inschakelen m het
geheel van de defensie der buitengewesten, hetgeen men ongetwijfeld zal
moeten, doen als zij tactisch en technisch daartoe in staat zijn dan moet
het gebruik ervan strategisch op dezelfde wijze geschieden als dat der
vlootm.a.w. zij moeten optreden daar waar wij weten dat het succes
groot genoeg is om risico te rechtvaardigen. Het spreekt vanzelf, dat een
dergelijk gebruik van het leger-vliegwapen vruchtbaarder is, naarmate
de samenwerking direct of indirect met het maritieme machtsmiddel
beter is. Men stelle zich echter niet voor, dat een dergelijke samenwerking
verkregen kan worden zonder een grondige voorbereiding Hier verwart
oi. „Insider" de taak van de vloot met die van het leger. Tot de taak van
de vloot behoort de actie ter zee, niet gebonden aan het land, tot de taak
van het leger behoort de rechtstreeksche territoriale verdediging d.w.z.
de verdediging van grondgebied van het land uitgaande Deze verdediging
van grondgebied heeft uiteraard betrekking op alle grondgebied m den
Archipel en vangt aan met de kustverdediging in den ruimen zin van het
woord, bewerkstelligd in de eerste plaats door een offensief optreden van
de legerbommenwerpers. Door plaatsgebrek kunnen wij hierop met uit
voeriger ingaanmen leze ook, hetgeen hierover werd geschreven in het
binnenkort verschijnende W.J. 1937 onder het hoofdstuk Landsverdediging.
Als aanvulling en voor zoover noodig ter bevestiging van het voren
staande meenen wij goed te doen de aandacht te vestigen op een o.i.
belangrijk artikel in de Nieuwe RoUerd. Courant, betreffende de ervaringen
welke zijn opgedaan tijdens de jongste Engelsche manoeuvres, gehouden
bij den terugkeer van de „Home fleet" naar het moederland van haar
voorjaarsreis naar Gibraltar. Bij deze manoeuvres was doelstelling de ver
dediging van de kust tegen een vij. landing aan de practijk te toetsen. By
deze kustverdediging werd voorts aan het vliegtuigwapen een overwegend
belangrijke rol toebedeeld.
De thuisvarende vloot stelde nml. een vij. convooi van troepentransport
schepen voor, welke door kruisers, torpedobootjagers en een vliegkampschip
