Er is helaas hier en daar een neiging te onderkennen om de
studie van het Maleische karakterschrift te verwaarloozen
onder het motief dat de bevolking tegenwoordig overal
gebruik van het Latijnsche schrift maakt. De praktijk in dit
gewest zoowel voor den troepenofficier als den met een bestuurs
functie belasten officier wijst het tegendeel uit. De controle op
de studie van het Maleische karakterschrift kan bijv. plaats vinden
door bii V.P.T.L. oefeningen veelvuldig berichten in dat schrift op
te stellen, en als eisch te stellen dat deze door den betrokken
patrouillecommandant moeten kunnen worden gelezen.
10. De namen, de geschiedenis en de familieverhoudingen der
laatste nog rondzwervende uitgewekenen.
Men leest zeer vaak een zekere verwondering op de gezichten
der jonge officieren, als zij vernemen, dat de sterkte van een
patrouille, zelfs die onder hevel van een kapitein, niet meer dan
twee en bij hooge uitzondering drie brigades telt. Op de bijzondere
beteekenis van een „gemengde brigade in de buitengewesten uit
een historisch en militair oogpunt moet dan worden gewezen. De
organisatie van deze kleinste tactische eenheid, waarmee „buiten
wordt geageerd, dateert uit den tijd der patrouilleactie van het
korps maréchaussée. De infanterie ageerde in dien tijd nog met
bataljons, compagnieën, pelotons en secties, terwijl de marechausee
overdag zoowel als 's nachts slechts met brigades optrad, zij het
ook dat voor de zeer groote acties het geheele korps werd ingezet.
Na de Pidië-expeditie (1898) was de commandant der le divisie
Mar., de kapitein G. C. E. van Daalen, de eerste aanvoerder, me
de methode aangaf en zelf het eerst volgde om den vijand
met enkele brigades tot diep in zijn schuilhoeken van het binnen
land te achtervolgen en afbreuk te doen. Een dergelijke stout
moedige actie was in die dagen ongehoord en al spoedig was Gene
raal Van Heutsz een groot voorstander van deze methode
Aanvankelijk werd ze uitsluitend door de maréchaussée gevolgd
en eerst later door de infanterie, waarvan de kleinste eenheid,
de groep, in sterkte ongeveer overeenkwam met een brigade
maréchaussée. De groep was echter in tegenstelling met de brigade
maréchaussée niet geformeerd uit gemengde landaarden. Thans
bestaat de formatie eener brigade uit maximum 20 karabijndra-
genden inclusief den brigadecommandant, den reserve brigade
commandant en den korporaal, terwijl de verhouding van het
aantal Amboineezen tot dat der Javanen in de brigade 1 op
bedraagt.
De innerlijke samenstelling van een brigade is een willekeurige
„II faut bien étaler son tabac" zegt een Fransch spreekwoord.
De kracht eener brigade schuilt minder in het aantal karabijnen
dan wel in de militaire eigenschappen van hen, die de karabijnen
hanteeren.
673
