werd Hoesein gebombardeerd tot Koning van den Hedzjas: feesten, geschenken van de Geallieerden, Koninklijke telegrammen, kortom, voor geallieerd Europa was Hoesein Arabië En derhalve sloeg het Hoesein in den bol en riep hij zich zelf einde 1916 uit tot „Koning der Arabieren" waarmede hij zich den doodsvijand van Ibn Saoed en van Imam Jahja van Jemen maakte. Waarom zou Hoesein ook niet Kalief der Moehammedanen worden Want niets was het Arabische Bureau in Caïro te dwaas: Hoesein, die zelfs in den Hedzjas niet werd erkend, zou het geestelijke hoofd moeten worden over 250 millioen Moehamme danen Na den dood van Shakespear was „Indië" wat achterop geraakt bij „Caïro" maar toen de Hoesein-cultus van London spaak ging loopen besloot Indië om zelfstandig te handelen en zond het zijn uitstekendsten agent, H. Stuart Joh B. Philby, den tegenwoor- digen particulieren adviseur van Ibn Saoed, als vertegenwoor diger naar Riad. Tijdens den wereldoorlog was Ibn Saoed neutraal gebleven en had hij aan Sir Percy Cox beloofd om den Hedzjas niet aan te vallen. Hij gebruikte deze 4 jaren om zijn landsbestuur te bevestigen. En terwijl in de omliggende Arabische landen door stroomen Engelsch, Fransch en Duitsch goud nationaliteitsgevoel en moraal te grabbel gingen, verzamelde Ibn Saoed zijn volk vast om zich heen en vormde hij zijn bestuursorganen. Hij bleef neutraal en trouw aan zijn aan Engeland gedane beloften maar hij bereidde zich tevens voor op de eindzege in Arabië. Toen de wereldoorlog ten einde was gekomen en President Wilson zijn nationale idealen had uitgesproken, was ook in de Arabische landen de nationaliteitsgedachte levendig geworden. In plaats van de pan-Arabische gedachte kwam de Nationaliteits- wensch van verschillende Arabische groepen Syrië, Palestina en vele andere. Waar de Europeesche kaart op de zonderlingste wijze werd herteekend en tal van nieuwe staten werden geschapen (Finland, Estland, Letland, Littauen, Polen, Tsjechoslowakije, Oostenrijk, Hongarije, Joegoslavië), daar dreigde ook in Arabië de „nieuwe-staten-koorts" hare intrede te doen. Op de Wereld vredescongressen rondom Paris werd door de schepping van tal van mandaten Syrië, Mesopotamië, Palestina en Transjordanië, op effectieve wijze elke toekomstige pan-Arabische gedachte om zeep gebracht, en tevens de kiem gelegd voor de hevige onrust, van welke het einde nog niet te zien is. 821 Philby maakt 'hier een smakelijk verhaal van(Philby, a.v. blz. 259 e.v.) „Ibn Saoed's hevige protesten tegenover de Britsche missie in Arabië, „over het falen van de autoriteiten in Egypte om Hoesein in toom „te houden, gingen te loor te midden van de dankkoren, welke het „einde van den oorlog verkondden. De Britsche missie verliet Arabië, „dat nadien slechts van nietigen omvang scheen naast de tallooze

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1938 | | pagina 10