Hoesein, wiens 30-jarige zoon Abdoelah met 5000 man bij
Toeraba vernietigend was verslagen, was ziedend van toorn nu
de 14-jarige zoon van Ibn Saoed met 500 man Asir had onder
worpen. Zijn woedende telegrammen aan London werden echter
vandaar niet meer beantwoord, omdat Engeland begon in te zien,
dat Hoesein geen toekomst meer had. Men drukte dit uit door
zijn maandelijksche toelage te verlagen tot 100.000, terwijl
korten tijd later de toelage geheel werd ingetrokken.
Ibn Saoed besloot nu om eens en voor al af te rekenen met
Hail. Hij was zoo verstandig om te voren eerst de Entente-
mogendheden te laten polsenen het bleek, dat Frankrijk
geen bezwaren had, terwijl Engeland door stakingen in het
moederland, opstand in Irak en Egypte, wel wat anders te doen
had dan Ibn Saoed moeilijkheden in den weg te leggen. Met 3
machtige colonnes trok Ibn Saoed naar Hail. Op het hem dreigende
gevaar trad Ibn Mitab al dadelijk af, en vestigde zich als „roi
en exil" in Riad. In November 1921 was Hail in Saoedië opgenomen
en grensde zijn gebied aan Irak en Transjordanië.
Dat gaf al dadelijk de noodige moeilijkheden omdat de lands
grenzen in Arabië niet behoorlijk vaststonden, en op zich zelf
een landsgrens voor een woestijnbewoner een onbegrijpbare
uitvinding is. Een van de Ichwan begon met rooftochten in Irak
en midden 1922 werd een dergelijke tocht ondernomen naar
Transjordanië, waarbij op de oud-vaderlandsche wijze werd
gemoord en gebrand tot in de onmiddellijke omgeving van Amman,
den zetel van Emir Abdoelah en van het Engelsche
garnizoen. Grensconflicten met Irak behoefde men toenmaals niet
al te ernstig op te vatten, maar heel iets anders was het om het
„mandaatland" Transjordanië, dat het Engelsche imperium zoo
na aan 't hart ligt, binnen te vallen. De Engelschen beantwoordden
den inval dan ook prompt met een vernietigenden vliegeraanval,
waarbij van de 5000 roovende Ichwan er slechts 8 ontkwamen.
Het is duidelijk dat Ibn Saoed van den roofoverval niets kon
weten, omdat hij een veel te verstandig man was om niet te
begrijpen, dat moordpartijen in een door Engeland beheerd
mandaatland onverbiddelijk en volkomen logisch tot represailles
dwongen. Gelukkig wist hij Engeland te overtuigen, dat de aanval
buiten zijn weten was uitgevoerd, en dat voorts de dood van
5000 Ichwan wel als afdoende bestraffing kon gelden. Waarop
Engeland hem officieel erkende als den Heerscher over de Nedsjd,
Hail en Hasa.
Op dit kritieke tijdstip (einde 1923) werd Ibn Saoed door een
zware bloedvergiftiging aangegrepen, welke hem op den rand
van den dood bracht, en hem blind deed worden aan het linkeroog.
1) Van deze voormalige vrienden waren Rusland en Italië reeds afge
vallen.
826