lijke lijnen van weerstand vond. Bij de beschrijving van het
Abessynische land hebben we hierop reeds de aandacht gevestigd.
Het plan zou dan zijn om den vijand tegen deze stellingen te
laten vastloopen en zich uit te putten, om hem daarna met sterke,
doch bewegelijke krachten in de flanken en tegen zijn verbin
dingen aan te grijpen. Behalve natuurlijk het zeer groote moreele
en politieke resultaat van een op deze wijze verkregen spoedig
succes, pleitte voor een dergelijk optreden ook de slechts beperkte
voorraden aan oorlogsuitrusting, welke niet voldoende waren voor
een langdurigen krijg. Doch dan diende een tamelijk groote
zekerheid aanwezig te zijn, dat ook inderdaad een succes bereik
baar was. Want een nederlaag van hun hoofdkrachten tegen de
Italianen die onvergelijkelijk veel beter waren uitgerust in
technisch en operatief opzicht konden zij bezwaarlijk riskeeren.
Het vermijden van een beslissend treffen onder het voortdurend
afbreuk doen aan den verder oprukkenden vijand, voornamelijk
tegen zijn verbindingen, was stellig een strijdwijze, welke beant
woordde aan de bijzondere kwaliteiten van den Abessynischen
soldaat. Zoowel zijn natuurlijke aanleg als zijn groote beweeglijk
heid en kennis van het terrein maakte hem voorbestemd voor deze
wijze van krijgsvoering, terwijl zijn onvoldoende uitrusting met
modern oorlogstuig hiertoe noopte. Echter eischt een op de
lange baan schuiven van het te verkrijgen resultaat, gepaard
met een steeds terugtrekken voor den vijand, een eensgezind volk
met hoog moreel en een vaste, vertrouwenwekkende leiding.
Naast dit moreele uithoudingsvermogen dient men bovendien over
toereikende materieele middelen te beschikken. Beide voorwaar
den waren hier niet aanwezig. Tenslotte zou een bezetting van
het hart des lands, ook zonder voorafgaande nederlaag der
Abessynische strijdkrachten, bij de bestaande staatkundige
verhoudingen zoo goed als zeker geleid hebben tot het uiteenvallen
en oplossen van staatsverband en leger.
Het zullen dan ook wel in hoofdzaak politieke redenen, ver
sterkt door overwegingen van internationalen aard, geweest zijn,
welke den Negus er toe geleid hebben om, na een aanvankelijk
afwachtende houding, de eerstgenoemde wijze van optreden te
kiezen en een spoedige beslissing te zoeken. Dat hij hiermede
in dubbele mate politiek en strategisch in de kaart van
Italië speelde, schijnt voor hem een onontkoombaar fatum geweest
te zijn. FULLER zegt hierover „Then in a fit of insensate folly
the Negus and his Rases committed suicide (biz. 36).
Wordt vervolgd
938
