1015
betreft, zeer uiteenloopen. De persenning, welke het meest aan het hier
gestelde deel beantwoordt, is de ondoordringbare met olie bewerkte soort.
De met cuprammonium-bitumen bewerkte soort biedt aanmerkelijk minder
weerstand, doch geeft in zekere mate bescherming tegen gas. De gewone
waterproef dekzeilen van het canvas-type bieden alras geen weerstand
meer voer gas of „vloeibaar" gas, maar in het geval dat over niets anders
kan worden beschikt geven ze tijdelijk wel eenige bescherming. Indien
zulks in de practijk uitvoerbaar is, wordt de beste bescherming verkregen,
wanneer de persenning over een op het vervoermiddel aangebracht raam
werk kan worden getrokken waardoor het zeil niet in directe aanraking
kan komen met de te vervoeren levensmiddelen welke beschermd moeten
worden.
Vleeschvoorziening te velde bij het Fransche Leger.
De R. du S.I.M. aflevering MeiJuni 1938, geeft een artikel over de
vleeschvoorziening te velde geschreven door den Int. Mil. de lre classe
Roux, leeraar aan de H.K.S. van het Fransche leger. S. geeft een overzicht
van de wijze waarop de vleeschvoorziening sinds den Napoleontischen tijd
bij oorlogvoering heeft plaats gehad en schetst de moeilijkheden, welke
bij de vele toegepaste methoden werden ondervonden. Het systeem van
medevoeren van levend vee bij de treinen van den troep, zooals vroeger
gewoonlijk plaats vond, wordt sterk veroordeeld. Groote verliezen onder
het vee traden hierbij op (sterfte) het nuttig rendement werd voorts
verlaagd door den slechten vcedingstoestand waarin het vee kwam te
verkeeren het gewichtsverlies was zeer groot en bovendien ging de kwaliteit
van het vleesch in hooge mate achteruit. Aan dit systeem was onafscheidelijk
verbonden de aankoop van vee uit de streek, hetgeen niet altijd mogelijk
was wanneer te voren troepen dezelfde marschroute hadden gevolgd en
aankoop van vee reeds had plaats gevonden. In tal van gevallen, chrono
logisch weergegeven, worden de ondervonden moeilijkheden beschreven.
Administratief was de vleeschvoorziening goed geregeld. In de practijk
kwam men tot het resultaat dat geen vee meer werd meegevoerd en dat
men tenslotte was overgelaten aan het toeval of in het betreden gebied
plaatselijk vee kon worden verkregen. Er werd dus vleesch aangekocht
zoodra de mogelijkheid daartoe bestond. Aan de ondervonden moeilijkheden
kon later tegemoet worden gekomen door verstrekken van geconserveerd
vleesch en sinds den oorlog 19141918 door het ter beschikking stellen
van bevroren vleesch.
S. bespreekt vervolgens de organisaties, welke in den loop der tijden
ten behoeve van de vleeschvoorziening te velde werden ingevoerd.
In 1883 werd in de instructie „Service de l'ahmentaticn en temps de
guerre" bepaald, dat de troepen de onmiddellijke beschikking moesten
hebben over èen voorraad vee welke in de behoefte aan vleesch voor
10 dagen kon voorzien, waarvan 4 dagen in parken achter elk legerde
rest ingedeeld bij de treinen in 1893 werd de verdeeling nader geregeld
als gevolg van de instelling van de „convois administratifs", welke als het
ware moesten worden beschouwd als rollende magazijnen, waarbij dan
ook levend vee werd medegevoerd. Dit systeem heeft zooals bekend, plaats
gemaakt voor een geheel nieuwe organisatie als gevolg van de groote
ontwikkeling op het gebied van de transportmogelijkheden.
Reeds in 1893 werd in de militaire instructies de mogelijkheid geopend,
tot het vervoer van vee per spoor ten behoeve van de troepenvoorts
bestaan thans speciale auto's ingericht voor vee en vleeschvervoer. De
ontwikkeling van het transportwezen heeft thans vele moeilijkheden in
de vleeschvoorziening ondervangen. Het medevoeren bij de troepen van
levend vee behoort in Europa thans vrijwel tot het verleden.
Zooals vermeld, beschikken de vleeschvoorzieningsorganen bij het leger
over speciale auto's voor vleeschvervoer.
