1112
en Grijns meende, dat hiermede de sluier over deze ziekte was weggenomen,
de ervaring heeft anders geleerd. Niet zelden bleek het, dat ondanks een
goede voeding, rijk aan vitaminen-B, beri-beri zich kon manifesteeren,
terwijl anderzijds de practijk meermalen uitwees, dat niet elke beri-beri-
lijder met een vitaminen-rijk diëet genas.
Het artikel van Prof. Schretzenmayr is een zeer belangwekkende publicatie,
daar het op duidelijke wijze aangeeft, welke factoren een rol spelen bij het
uitbreken eener beri-beri, terwijl het tevens, op grond van de nieuwste
ontdekkingen op het gebied der vitaminenleer, de middelen aangeeft waar
mede de ziekte kan worden voorkomen.
De auteur gaat bij zijne beschouwingen uit van de waarnemingen, welke
hij in de Interne kliniek van de militair-medische Academie te Canton
deed bij 296 beri-beri-patiënten en grondt zijne conclusies mede op de
uitkomsten der nieuwste wetenschappelijke onderzoekingen. Deze 296
patiënten kwamen in een tijdsverloop van ruim 16 maanden onder zijn
behandeling op een totaal patiënten-aantal van 718niet minder dan 41,2
der klinisch-verpleegde Chineesche militairen leed dus aan beri-beri en niet
ten onrechte merkt de schrijver op, dat dit groote aantal aanleiding moet
zijn om ons alles wat bekend is omtrent diagnose, behandeling en prophylaxis
der beri-beri, ten nutte te maken bij de bestrijding van deze uit sociaal
en militair oogpunt zoo gewichtige ziekte.
Na een overzicht te hebben gegeven van den gang der vitamine-onder
zoekingen uit de laatste decennia, stelt de schrijver op den voorgrond, dat
men nog steeds te veel geneigd is het optreden van beri-beri te wijten aan
een onvoldoenden toevoer van Bi-vitaminen-bevattende voedingsstoffen en
dat meestal te weinig aandacht wordt besteed aan het verbruik dezer
edelstoffen door het organisme. Het Bi-verbruik, zoo betoogt hij, is niet
van constante grootte, zcoals bij andere vitaminen, doch hangt af van een
grcot aantal factoren.
In de eerste plaats bestaat natuurlijk het normale minimum-verbruik,
doch bovendien neemt het verbruik toe door: vermeerderde koolhydraat-
stcfwisseling, koorts, verhooging der buiten-temperatuur, lichamelijken
arbeid, verhoogde stofwisseling, zwangerschap en lactatie1).
Wanneer nu of de vitamine Bi-toevoer ophoudt of gering wordt öf het
verbruik door de genoemde omstandigheden toeneemt, breekt beri-beri uit.
Zooals gezegd wordt door Pref. S. sterk de nadruk gelegd op de laatst
genoemde factoren en aan de hand van een aantal voorbeelden licht hij dit
nader toe, waarbij hij gelegenheid heeft op te merken, dat blijkbaar een
groot aantal soldaten in gewone omstandigheden leeft aan de grens eener
manifeste beri-beri. Op dit feit kan niet genoeg met nadruk worden gewezen,
aangezien immers het bestaan eener latente beri-beri niet gemakkelijk kan
worden aangetoond. Schrijver's nadrukkelijk betoog, dat de prophylaxis
der beri-beri in het middelpunt der belangstelling moet staan, verdient
alle aandachthet verhoeden van infectieziekten, de bestrijding van malaria
en wormziekten, het zco gering mogelijk maken van klimaatsinvloeden,
zijn voor een leger niet alleen op zichzelf van belang, doch zeer zeker
ook uit een oogpunt van beri-beri prophylaxis. Daar de factor van ver
hoogden lichamelijken arbeid inhaerent is aan oorlogsverrichtingen, is het
B,-verbruik te velde zonder meer hooger dan normaal en het gaat er dus
om, alle andere factoren zoo gering mogelijk te maken.
De eerstgenoemde verbruiks-factor", nl. die der verhoogde koolhydraat
stofwisseling, wordt uitvoerig besproken, daar hij een zeer bijzondere
beteekerJs heeft. Het Bi-vitamine is nl. een onontbeerlijke stof bij de
suiker-verbranding in ons organisme, speciaal bij die in de zenuwen en in
Bij deze opsomming worden psychische moeilijkheden gemistin de
Nederlandsch-Indische literatuur zijn hieromtrent wel msdedeelingen gedaan,
doch het dient gezegd, dat op dit punt weinig zekerheid bestaat. Red.
