Bij het nagaan hoe en waardoor een oorlog gewonnen wordt,
is het logisch, dat de aanvoerder van de winnende partij als regel
(en terecht) een groot deel van de eer krijgt.
Die eer kan ook de Engelsche Generaal FULLER niet aan
BADOGLIO onthouden, alhoewel hij de advocaat voor den
modernen oorlog laatstgenoemde veel te old-fashioned vindt.
Diens ontwijfelbaar succes schrijft FULLER toe aan de zwakheid
van den tegenstander en in de tweede plaats aan BADOGLIO's
staforganisatie. Het is wel aardig de toelichting hierop te lezen,
welke wij dan ook onvertaald laten volgen (blz. 55)
Bij het beschouwen van de oorzaken, welke tot het resultaat
van dezen strijd hebben gevoerd, komen nog de volgende punten
naar voren. De politieke en strategische leiding was in Italië in
één hand, waardoor alles en iedereen voor het ééne doel kon
worden ingezet, zonder tot de zoo schadelijke „Friktionen"
aanleiding te geven. Voorts heeft MUSSOLINI blijkbaar aan
BADOGLIO volkomen de vrije hand gelaten, waardoor deze
op onbekrompen wijze van alle noodige strijdmiddelen voorzien
de operaties op een zuivere militaire basis heeft kunnen
opzetten.
Dat de Italiaansche bevelhebber zich een bedachtzaam en
voorzichtig veldheer toonde, belette hem in geenen deele zijn
weloverwogen plannen met groote vastberadenheid door te zetten,
waarbij hij in bepaalde omstandigheden ook zeer wel durfde te
wagen. Bracht FULLER hem dan ook reeds lof voor zijn staf-
1156
„Visiting as I did the Italian G.H.Q. as well as the headquarters
of Corps and Divisions, I was amazed at the smallness of their size
when compared to our own, and at the simplicity, almost crudeness,
of their establishments. Of expert advisers there were practically none,
of Staff Officers the irreducible minimum. There was never any
fuss or flurry, and decentralisation seemed so complete that every
officer could afford to take a by no means short siesta after his
midday meal. At G.H.Q., so far as I was able to ascertain, the
Marshal's Staff did not number much more than twenty officers in
alla Corps Staff about a dozen, and a Divisional less still. Now,
had a British General been in Badoglio's place, seeing that his duties
would have included those of Chief of Staff, High Commissioner,
Generalissimo of all forces in the two theatres of war, and General-
in-Chief of the northern army, how many Staff Officers, Experts
and Advisers would he have required Probably several hundreds.
What would the result have been Not only a cautious but a
routine war, the very weight of advice complicating every problem
and slowing down every decision. With us it is always a matter of
too many cooks spoil the broth, but with the Italians there were
so few that, when the order „Annihilate your enemy" was received,
Marshal Badoglio, being a man of decision, was in no way impeded
by this Staff from striking immediately. It was decision and not
consideration, action and not the perfection of routine, which won
him the war and established for ever his reputation as the most
successful of colonial war generals".
