hebben beroofd, en daarmede den weerstand onmogelijk zou
hebben gemaakt. Dan zijn er die het gebeurde verklaren uit de
gewone zorgeloosheid der Chineezen. Het is evenwel ondenkbaar,
dat generaal ChiangKaiShih zich bij de verdediging van zijn land
tegen de Japansche invasie zou laten leiden door politieke animo-
siteiten, welke hem zulke enorme nadeelen berokkenden, noch,
dat hij op gewichtige posten generaals zou plaatsen, die niet vol
komen intègre zijn, en die hij niet volkomen kan vertrouwen,
noch, dat hij een onvoldoende aantal troepen zou laten in, of
zenden naar gebieden, welke hij beoogde ernstig te verdedigen.
Indien generaal ChiangKaiShih inderdaad eene ernstige verde
diging van het zuiden had gewild, dan zou hij daarvoor tenminste
een 500.000 man hebben moeten afstaan, waaronder een deel van
zijn beste troepen. Het is te begrijpen, dat hij daartoe niet dan
bij uiterste noodzaak bereid zou zijn geweest, of misschien zelfs
dan niet, indien hij meende zooveel troepen niet te kunnen missen
voor de verdediging van wat hij als het hoofdobject beschouwde,
de WuHan-steden. Te meer reden had hij om zijn geheele strijd
macht voor dit doel bijeen te houden, omdat het scheen alsof de
Japanners om de politieke redenen reeds vermeld in onze vorige
correspondentie zich ervan wenschten te onthouden Zuid-China
in de sfeer der militaire operatiën te betrekken, en er daarom
mee schenen te volstaan de spoorlijn KowLoong—CanTon—Han-
Kow door vliegerbommen onbruikbaar te maken. Inderdaad was
dit de toestand tot tegen het einde van September.
aldus schrijft op 22 October de Japansche correspondent van de
„Oriental Affairs". Dit is ook onze overtuiging. De Japanners
hebben den aanval op het zuiden van China ondernomen, zoodra
zij op goede gronden meenden, dat daaruit geen gevaar voor inter
nationale verwikkelingen zouden voorkomen. Generaal Chiang
KaiShih, overtuigd dat hij niet sterk genoeg was om zoowel de
1174
„The CanTon campaign isan unequivocal demonstration of
Japans diplomatic self-confidence. Plannedearly in the spring
of this year, if not before, the attack was postponed from a desire
to avoid complications with foreign powers whose interests in S.China
are political as well as economic. It is quite obvious that Britain for
example did not want the campaign extended to the SouthThe
French take precisely the same view for precisely the same reasons,
these facts are fully known in Japan, and the launching of the
CanTon campaign was the natural result of a conclusion that she
could safely brave British and French displeasure, a conclusion less
conclusive in the earlier part of the year and indeed in the earlier
part of the summer. The war scare in Europe promised free hand
tor Japan in China from all potential European interference. The
results of the Munich conference were seen to promise such freedom
from specific interference from Britain and France. The attack on
CanTon has shown that in all China Japan is afraid of nobody who
is anybody there. This would be impressive enough even if it were
no true. As it also happens to be true it must be as impressive as
it is disquietening,"