193
chirurgisch ingrijpen binnen een bepaalden tijd ter voorkoming van sepsis a.a.
absoluut noodzakelijk was. Dit heeft in den beginne, toen de uitkomsten der
pracK zoo geheel in strijd waren met de theoretisch geconstrueerde
verwachtingen tot geen geringe consternatie aanleiding gegeven.
Na het ontstaan eener verwonding heeft men twee tijdpeiken
1den"1 tijd, gedurende welken de zich in de wond bevindende bacteriën
nog niet in de diepte zijn doorgedrongen (volgens Friedrich bedraagt
deze 6-8 uur op grond van practische ervaringen uit den wereldoorlog
bleek primaire wondexcisie echter vaak nog na 12-24 uur te gelukken)
2 de periode, waarin de microörganismen reeds bezig zijn in de diepte door
te dringen en min of meer ernstige locale en algemeene verschijnselen
beginnen te geven.
De primaire operatieve wondbehandeling (wondexcisie) is derhalve alleen
mogelijkbij versche verwondingen, liefst niet ouder dan 8 uur Het streven
moet dus zijn eiken patiënt, wiens letsel een operatieve behandeling noodig
maakt zoo snel mogelijk af te voeren. Eerst moet de gewonde echter voor
het vervoer geschikt worden gemaakt door een voorloopige wondbehandeling,
welke zich tot het uiterst noodzakelijke moet beperken en door de artsen
voorste lijn of op de hulpverbandplaatsen dient te geschieden.
De schrijver waarschuwt tegen het uitwasschen, onnoochg manipuleeren
aan of sondeeren van wonden omdat daardoor kiemen naar de diepte worden
versleept terwijl verklevingen van weefselspleten en bloedvaten, welke als
het ware een beschuttenden wal vormen en het binnendringen van bacteriën
beletten daardoor worden opgeheven. Bij de voorloopige wondbehandeling
speelt de bloedstelping een groote rol. Alleen bij gevaar voor verbloeding
mag onmiddellijk in de wond worden gemanipuleerd.
Wonden welke ouder zijn dan 6-8 (12-24) uur, komen met meer m aanmer
king voor primaire wondexcisie. De reeds in de weefsels der omgeving
binnengedrongen kiemen kunnen namelijk met het mes met meer worden
achterhaald, terwijl men bovendien door een te aggressieve therapie m
stadium de barrière zou verbreken, welke het lichaam gevormd heeft tegen
rlc* binnendringende ziektekiemen.
In den laatsten tijd wordt bij verwondingen met veel succes gebruik
gemaakt van levertraanzalf (unguentolan) die rijk is aan vitaminen A en D
en een goeden invloed zou hebben op het genezingsproces. Bij granuleerende
wonden welke een necrotisch beslag vertoonen en een stinkend secreet
afscheiden wordt tegenwoordig met bijzonder gunstige resultaten bet
toegepast; de wond wordt hierbij met poedervormig ureum bestiooid, dat
desodoriseerend werkt en eiwit oplost, terwijl het gezonde granulatievorming
stimuleert.
„The Lancet" 5 November 1938.
Bescherming der particuliere belangen van in oorlogstijd onder de wapenen
komende geneeskundigen.
De British Medical Association heeft een regeling ontworpen om de
practijk van artsen, dóe voor oorlogsdienst zouden worden opgeroepen te
beschermen. Hiertoe behooren de bepalingen, dat de ziekeidon^practijk
gedurende den noodtoestand en nog een jaar daarna tegen de helft van het
honorarium moet worden waargenomen, waarbij den waarnemer de onkosten
(medicijnen en vervoerkosten) ten volle moeten worden uitbetaald. De b J
den afwezigen arts ingeschreven verzekerden moeten allen op diens lijst
blijven staan. Voor gedurende dien tijd nieuw ingeschreven verzekerden
moet den waarnemer het volle honorarium worden uitgekeerd. In ieder
district wordt een commissie voor deze aangelegenheid benoemd.
Bij de Insurance Committees in Engeland, die het beheer voeren over
nationale ziekteverzekering, is eenige ontstemming gerezen, omdat zij m deze
regeling niet gekend zijn. The Lancet acht deze aanmerking met ongegrond.
