te 17.45 op, bereikten het vliegkampschip te 18.21, juist voor
zonsondergang en voerden een verrassenden bommenaanval op het
schip uit. Deze aanval werd in duikvlucht uitgevoerd, door van
3000 m hoogte op het doel te steken en op 300 m de bommen af
te werpen. Het vliegdek van de Saratoga werd geraakt en
het schip buiten gevecht gesteld. In de duisternis keerden de
vliegtuigen te 19.00 te Honolulu terug. Te 1.50 werd de
transportvloot gesignaleerd voor de westkust van Oahu, door
zoeklichten der kustbatterij en valschermlichten der uitgezonden
verkenningsvliegtuigen verlicht. Te 5.25 werden de schepen door
de afdeeling bommenwerpers aangevallen, terwijl de gevechts
vliegtuigen de debarkementsmiddelen bestookten met mitrailleur-
vuur en lichte bommen. De jagers werden bij het aanbreken van
den dag ingezet ter bestrijding van de luchtstrijdkrachten van de
vloot.
Het vliegterrein der verdediging Luke Field stond onder vuur
der schepen, zoodat de terugkeerende vliegtuigen, daarover
radiografisch ingelicht, op een ander terrein moesten landen,
ten einde bedrijfsstoffen en munitie in te nemen. Deze werkzaam
heden vorderden slechts 30 minuten, waarna zij weder konden
opstijgen en hun aanval op de vloot voortzetten. Te 9.30 werden
de manoeuvres beëindigd.
Het verloop dezer manoeuvres heeft hij de aanvoerders en
scheidrechters de meening doen post vatten, dat een landing
moet mislukken, indien de verdediger de beschikking heeft
over een sterke luchtmacht. Zware verliezen worden door
de landende troepen geleden. Ook de transportvloot en den
hegeleidenden oorlogs- en vliegtuigmoederschepen staat dit te
wachten, alvorens met de eigenlijke landing een aanvang kan
worden gemaakt. Indien niet van te voren het overwicht in de
lucht is bevochten, heeft een landing weinig kans van slagen.
Het succes der vliegkampschepen hangt af van de doelmatigheid
der bescherming, die deze schepen genieten van de hen begelei
dende oorlogsschepen en in dit verband kan men niet volstaan
met bescherming van kruisers, is hiervoor de hulp van slag
schepen noodig.
Hoewel over de manoeuvres in het jaar 1933 geen gegevens
door de Amerikaansche autoriteiten vrij zijn gegeven, kan het
volgende worden medegedeeld.
De blauwe verdediger had tot taak de Westkust der Vereenigde
Staten te verdedigen tegen luchtstrijdkrachten, die van vliegkamp
en andere oorlogsschepen kunnen opstijgen. Hij beschikte over
10 slagschepen, 9 kruisers, 41 torpedojagers en 2 verouderde
vliegkampschepen, waaraan nog was toegevoegd een aantal
kleinere oorlogsschepen en hulpschepen, in totaal 108 bodems. De
208
