is men echter niet deze meening toegedaan en hecht men wel een
groote waarde aan het luchtschip, zulks blijkende uit den aanbouw
van deze schepen, waarvan in oorlogstijd ongetwijfeld een militair
gebruik zal worden gemaakt.
Het jaar 1935 is het jaar waarin de belangstelling der Ameri-
kaansche autoriteiten zich naar den Stillen Oceaan verplaatst.
Het manoeuvregebied werd hierdoor grooter dan tot nu toe
gebruikelijk was, terwijl ook de deelnemende strijdkrachten in
aantal alle voorgaande manoeuvres overtroffen. De vergrooting
van het operatiegebied bij deze manoeuvre, welke evenals enkele
jaren terug, den afweer van den vijandelijken aanval van de
overzijde van den Stillen Oceaan tot thema had, was urgent
geworden, doordat de marineleiding het noodzakelijk achtte ernstig
rekening te houden met een dergelijken aanval en daarom nieuwe
vloot- en vliegtuigbases in te richten aan de kust van den Stillen
Oceaan of de reeds bestaande steunpunten uit te breiden en te
versterken. De punten waarom het daarbij ging waren zoowel
de noord-west punt van Alaska en de Aleoeten als wel het gebied
van de Hawaiï-eilanden (met Honolulu en Pearl Harbour) en
de ver naar het westen gelegen Midway-eilanden. De beteekenis
van evengenoemde steunpunten wordt duidelijk wanneer men
bedenkt dat de kracht der verdediging van de westkust van
Alaska tot het Panamakanaal afhankelijk is niet alleen van de
sterkte der met de verdediging belaste vloot, maar ook van haar
bewegelijkheid. Het aantal vlootsteunpunten speelt hierbij dus
een voorname rol. Zij dienen niet alleen terdege te zijn uitgerust
voor reparatie en onderhoud van het varend materieel, doch mede
voor de luchtstrijdkrachten. Ten einde de in het bovengenoemde
gebied gelegen steunpunten op hun waarde te toetsen werden
zij in het manoeuvregebied betrokken. Zoodoende omvatte dit
den driehoek AlaskaPudget SoundHawaii, een gebied van
5.000.000 vierkante mijlen.
Toen de uitgestrektheid van dit gebied bekend werd, ontstond
in Japan een zekere ongerustheid. Na het wisselen van enkele
nota's werd de 180ste lengtegraad als grens van het oefengebied
vastgesteld.
Het aantal deelnemende schepen werd in verband met het
uitgebreid gebied op 169 gebrachtalle bij de Amerikaansche
marine in gebruik zijnde scheepstypen waren daarbij vertegen
woordigd. Ingedeeld waren
14 slagschepen 9 mijnenleggers
22 kruisers 4 vliegkampschepen, n.l.
56 torpedojagers Lexington, Saratoga, Langley,
25 onderzeeërs Ranger.
39 hulpschepen.
215
