De commandant van de blauwe partij (de verdediger) had de
beschikking over een vloot bestaande uit
4 slagschepen
5 lichte kruisers
32 torpedojagers
1 vliegkampschip (de „Lexington")waarop ingedeeld
1 jachtafd. 1 torpedo- en bomb.afd.
1 verkenningsafd. 1 afd. lichte bomb.vlgn.
1 vliegtuigmoederschip (de „Wright") waarop
1 torpedo- en bomb.afd.
een aantal onderzeebooten en mijnenleggers.
Men nam voorts aan, dat een tweede blauwe vloot met de grootst
mogelijke snelheid van haar basis aan den Atlantischen Oceaan,
Hamton Roade, door het Panamaknaal naar den Pacific moest
varen en zich daar bij de eerste vloot moest voegen. Deze door
vaart moest dan geschied zijn voor de aanvaller zijn aanval had
ingezet.
Tenslotte beschikte de verdediger nog over de bezetting van
de kanaalzone, welke ongeveer 10.000 man infanterie, artillerie
en luchtstrijdkrachten omvatte.
Het doel dat de commandant van blauw zich gesteld zag, was
zoo snel mogelijk de vijandelijke vliegkampschepen te ontdekken
en door een vernietiging daarvan luchtactie te voorkomen ten
einde aldus de vernieling der sluizen tegen te gaan. Zulks zou
het beste kunnen worden bereikt door de eigen luchtmacht,
immers met de weinige beschikbare strijdkrachten zou het niet
wel doenlijk zijn, in een zoodanige positie te geraken, dat vernie
tiging met behulp van artillerie mogelijk zou zijn.
De aanvoerder der roode strijdkrachten wilde het vliegkamp
schip Saratoga een zoo groot mogelijke werkingssfeer geven en
zond dit schip onder dekking van den kruiser Omaha en twee
torpedojagers in zuidelijke richting naar de Galapagos-eilanden.
Gelijkertijd zocht het vlg.moederschip Wright onder dekking van
verschillende slagschepen naar een beschut en stil wateroppervlak
in de nabijheid van de hoofdmacht om de afdeeling bommen
werpers te doen starten. Deze afdeeling had opdracht een aanval
te doen op den Gatun-dam de start dezer vliegbooten was slechts
mogelijk bij rustige zee.
Met de ontdekking van de roode vloot in volle zee door een
blauwen torpedojager waren de gevechtshandelingen begonnen.
Wel werd deze torpedojager door artillerievuur tot zinken
gebracht, maar door een radiobericht was toch van deze ontdek
king melding gemaakt. Daar nog steeds geen melding omtrent de
positie der Saratoga binnen gekomen was, besloot men de gemelde
vijandelijke vloot door de luchtstrijdkrachten der Lexington te
laten aanvallen. Dit schip verplaatste zich in de richting der
203
