moeite eens te onderzoeken waar de kalibergrens ligt van een z.g. volwaardig afweerwapen. Voorop stellende, dat ook pantsers van 45 mm moeten wor den bestreden, zien we dat, om een dergelijke dikte te door boren, een trefsnelheid van een 3,7 cm projectiel (gewicht plm 0,6 kg) van minstens 700 m gewenscht is. Ten einde dan op 1000 m tegen zware tanks een bevredigende uitwerking te heb ben, moet de aanvangssnelheid van het projectiel zeker 900 m/sec. bedragen. Voor een 3,7 cm vuurmond is dit een zware eisch. Tevens moeten we hierbij bedenken dat 3,7 cm wel de uiterste grens is om een bruikbaar pantserspringprojectiel samen te stel len. Daardoor is het ook aannemelijk dat men liever overgaat naar kalibers van ongeveer 5 cm. Hoewel de constructie van het geheele wapen zwaarder wordt, neemt ook het vermogen toe, iets wat o.i. een overheerschende rol moet spelen. Daarnaast heeft het geen zin pantserafweergeschut van meer dan 5 cm in te voeren. Immers, het is toch niet te verwachten dat de zwaarste vechtwagens, door hunne enorme moeilijkheden in het terrein, in de toekomst zullen domineeren. Met een mas saal optreden zooals dat kan worden verwacht van de lichte, c.q. middelbare tanks zal dan ook geen rekening behoeven te worden gehouden. Voorloopig kan de bestrijding van dergelijke zware vehikels worden overgelaten aan de pioniers. Thans nog eenige andere punten In de eerste plaats het gebruik van lichtspoormunitie, waar door de schutter eenig inzicht in de ligging van zijn vuur kan krijgen, want de aanslagen van de gewone projectielen zijn in den regel moeilijk waar te nemen. Het ligt voor de hand, dat het medevoeren van voldoend lang brandend lichtsas, gecom bineerd met buis en sterk projectiel, grenzen stelt aan de mini mum proporties. Niettegenstaande de veldvuurmonden in normale omstandig heden zonder meer als nevenopdracht kunnen deelnemen aan den afweer, hebben ze daar toch ook een pantserprojctiel voor noodig, want, zooals we reeds hebben gezien, heeft de brisant- granaat met gevoelige buis tegen goede platen van meer dan 20 mm onvoldoende uitwerking. Voorts is het gebruik van deze brisante projectielen in een strijd die zijn hoogtepunt vindt in de eigen vuurlinie, zeer gevaarlijk, omdat de in het terrein of tegen de pantsers springende granaten de eigen afdeelingen ge voelige verliezen kunnen toebrengen. Men moet dus voorop stellen dat de buis niet eerder mag werken of het projectiel moet met een sterk weerstand biedend doel in aanraking zijn gekomen (pantsers, beton e.d.) Op welke wijze dienen nu de afweerwapens te worden ge bruikt O.i. kan slechts een direct vuur eenig succes hebben. 422

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1939 | | pagina 34