Men zou aan het merkwaardige feit, dat deze overeenkomst
gebaseerd is op een operatieplan wat heeft de actie van Mi
Wang te maken met de Japansche operatiën tegen de Chmeesche
regeering verschillende beschouwingen kunnen vastknoopen,
ware het niet, dat inmiddels WangChingWei nadrukkelijk heeft
ontkend ooit iets tegen de Nationale regeering te hebben willen
ondernemen. Maar wie dan deze overeenkomst heeft verzonnen,
heeft in punt 1 daarvan toch in algemeene trekken weergegeven,
wat naar veler meening de Japanners zouden moeten doen om
aan het gezag en den invloed der Chineesche regeering in het
oostelijk deel van China een einde te maken. Daarbij wordt
terecht SzeChuan als een groot reduit beschouwd, dat ten
minste van de buitenwereld en van het oosten afgesloten behoort
te worden, maar bij voorkeur veroverd.
Om de verbinding met Rusland te verbreken is de bezetting
van Sian echter niet voldoende, daarvoor is de verovering van
LangChow noodig. Evenmin is de bezetting van KweiYang
de hoofdstad van KweiChow voldoende om de verbinding met
YünNanFu en dus met Birma en AnNam te verbreken, want
YünNan is ook reeds door een weg verbonden met SuiFu aan
de YangTze. Langs de noordgrens acht ontwerper de bezetting
van FangCheng en SiangYang nog niet voldoende, hij wil tot
HanChung doorgaan.
Voor al deze operatiën zijn echter troepen noodig. Steeds meer
troepen. Zoo ook voor de bezetting van NanNing, en niet het minst
voor den aanval langs de twee opmarschwegen (ChangTeh en
KweiYang) op SzeChuan. En dat schijnt juist de moeilijkheid
voor de Japanners te zijn, men krijgt den indruk, dat de Japansche
regeering niet van plan is het aantal divisiën in China te vermeer
deren. Het oprukken van de Japanners langs lijnen, welke hun
veroorloven artillerie en tanks mede te voeren, of die aan de
marine gelegenheid geven met het leger samen te werken, maar
vooral lijnen, welke eene gemakkelijke étappeverbinding vormen
waterwegen of spoorbanen kunnen de Chineezen nu eenmaal
niet beletten, ten gevolge van hunne gebrekkige uitrusting. Daar
de Chineesche troepen echter voor een deel uitwijken en in den
rug der oprukkende Japanners blijven ageeren, zijn steeds meer
Japansche troepen noodig om de étappelijnen vrij te houden.
Het is daarom onwaarschijnlijk, dat de besproken operatiën
zouden kunnen worden uitgevoerd zonder eene vermeerdering van
ket aantal thans aanwezige divisiën. Voor eene onderneming tegen
426
Cheng bezetten en aldus eene insluiting van de Provinciën Sze
Chuan en HuNan tot stand brengen.
Bovendien wordt dringend aangeraden troepen te zenden uit Siang-
Yang en FangCheng in het HanChung-gebied, ten einde de omsluiting
van SzeChuan te voltooien, terwijl ten slotte een legerafdeeling moet
oprukken van NanChang naar SzeChuan via ChangTeh en KweiYang.
Deze laatste afdeeling verricht den hoofdaanval".
