582
Roggebrood dat gemiddeld een eiwitgehalte heeft van 6 kan dit van
9 12 verhoogen indien het roggemeel met 10 20 sojameel wordt
vermengd.
Om aan het menschelijk lichaam die hoeveelheid eiwit toe te voegen
welke zich in 100 gram vleesch bevindt, is aan brood een hoeveelheid van
210 gram noodig, doch aan brood verkregen uit een mengsel van tarwe-en
sojameel 160 gram. Laatstbedoeld brood heeft volgens S een beter aanzien
dan tarwebrood de smaak wordt ook als beter dan die van tarwebrood
gekwalificeerd; de houdbaarheid van het brood wordt verdubbeld, de
bakwaarde van het inlandsche meel vermengd met sojameel moet hooger
worden aangeslagen.
In tegenstelling met het eiwithoudende vleesch, bevat het meel van
sojaboonen geen urinezuur zooals bekend, kan een overmatig gebruik van
vleesch leiden tot storingen in het stofwisselingsproces.
Het lecitine-gehalte van soja overschrijdt dat van vleesch en melk en
is op één lijn te stellen met dat van eieren en hersenen. Lecitine is de
meest belangrijke bouwstof voor hersenen, zenuwen en lever. Sojaboonen
zijn rijk aan vitaminen A en B. Het gehalte aan vitaminen B is grooter dan
dat van eieren, melk en vleesch 1 kg sojameel komt in voedingswaarde
overeen met 2,5 kg vleesch zonder been, of 54 kippeneieren of 7y2 liter
volle melk. Een eenvoudige technische bewerking kan den minder aange-
namen boonensmaak van sojameel doen verdwijnen.
S. vestigt er de aandacht op, dat het eiwit verkregen uit andere voedings
middelen 5 tot 26 maal zoo duur is als het eiwit van sojaboonen en wijst
op het groote economische belang daarvan. Ook wordt in het gebruik van
sojaboonen de mogelijkheid gezien een gevaar van eiwitondervoeding, van
het "edeelte van de bevolking dat minder gegoed is, af te wenden; gedu
rende den wereldoorlog zijn in Duitschland 300.000 menschen aan eiwit-
en vetondervoeding overleden.
Bij het gebruik van sojameel als voedingsmiddel moet er wel aan worden
gedacht dat het hier gaat om een 42 eiwitmeel dat uiteraard moet worden
aangewend voor het bereiden van bijspijzen en welke moeten worden
beschouwd als een verhooging van het gehalte aan eiwitten en vetten m
de dagelijksche voeding.
In de MW.R. afl. 1. 1939 komt een artikel voor getiteld „Grundlagen,
Entwicklung und Vergleich der Kriegswirtschaft Japans und Chinas
im Fernost Konflikt" van de hand van Hellmer. Hierin wordt voor
beide genoemde landen beknopt een uiteenzetting gegeven van de grond
slagen waarop de staatshuishouding in oorlogstijd is gebaseerd. Uiteraard
komen hierbij verschillende onderwerpen ter sprake als industrie, nijver
heid, grondstoffen, buitenlandsche handel, financieele positie van het land,
enz De voedselvoorziening tijdens het Japan China conflict heeft voor
Japan het treffen van bijzondere maatregelen noodig gemaakt. In 1937
kwam in Japan een wet tot stand welke aan bepaalde autoriteiten de
machtiging verstrekte voor een onbeperkten aankoop van rijst voor Het
leger tegen vastgestelde maximumprijzen.
Deze wet is in het daarop volgende jaar vervangen door een wet welke
aan militaire- en civiele instanties bevoegdheden verleent op aUerlei
gebied en van vergaande strekking. Een uitgebreid artikel hierover is oa.
ook verschenen in de C.J. van Juni 1938 van Mitsu Kohno getiteld „The
Nation mobilizes". De wet op de algeheele nationale mobilisatie van Japan
wordt hierin aan een uitgebreide beschouwing onderworpen. Het doel van
deze wet is om alle mogelijke hulpbronnen welke voor de oorlogvoering
van belang kunnen zijn in vredestijd reeds aan de staatscontrole te ont
werpen zoo zijn b.v. wettelijk geregeld de productie, de verdeekng, her
stelling van alle in oorlogstijd benoodigde goederen en materialen, verde
zijn regelingen getroffen van het gebruik van de aanwezige transportimd-
delen, het credietwezen, pers, hygiëne, het gebruik van electrische instal
laties, ijzerconstructie-werkplaatsen enz.
