van den voet in de lengterichting van het onderbeen verloopen
en door de ronde staaf, die voor de tractie dient, aangehaakt
kunnen worden. Wanneer de stevigheid van den schoen het toelaat,
kan de tractie uitgeoefend worden met een scherp-puntige klem,
die op ideale wijze een tractie in de as van het onderbeen geeft.
Herhaalde oefeningen en waarnemingen in het hospitaal hebben
aangetoond, dat gewonden een op deze wijze aangebrachte tractie
uren kunnen verdragen zonder pijn té ondervinden.
Zoodra de gewonde op de hoofdverbandplaats op het veld
hospitaal is aangekomen en de verzorging van de wond kan
aanvangen, wordt de trekking met de lus vervangen door een
tractie aan het bot. De kracht, welke door tractie met de lus
uitgevoerd kan worden, is aanzienlijk. Bij een langdurig vervoer
zouden wellicht stoornissen in den bloedsomloop kunnen ontstaan,
zoodat het aanbeveling verdient af en toe de tractie te vermin
deren. Het is dan ook in het algemeen niet noodzakelijk tijdens
het vervoer te veel kracht aan te wenden. Het gebroken been
moet ononderbroken stil blijven liggen een aanhoudende lichte
tractie is voldoende tijdens het transport.
De spalk is op zoodanige wijze bevestigd, dat de behandeling
van de kogelverwonding op den brancard kan plaats vinden,
zonder dat de tractie opgeheven behoeft te worden. Ook verwon
dingen aan de onderzijde van het been zijn door opheffen van
de spalk in het verticale vlak onder tractie te verzorgen. Aan
gezien op de hoofdverbandplaats slechts 1 operatietafel aanwezig
is, welke beter beschikbaar kan blijven voor buik- of borst
verwondingen, is dit een voordeel. Na de wondbehandeling behoeft
de patiënt niet op een ander bed te worden gelegd. Integendeel,
het is voor de genezing van de beenbreuk beter, indien hij blijft
liggen op den brancard, waarop hij werd aangevoerd en behandeld.
Dit blijven liggen op den gemakkelijk hanteerbaren en vervoer
baren brancard heeft nog een ander voordeelde front-hospitalen
moeten er op ingericht zijn binnen een korten tijd opgebroken
te kunnen worden. De moeilijkheid blijft dan altijd het vervoer
van verwonden met ernstige beenbreuken. Dit wordt opgelost
omdat de gewonde op de spalk onder denkbaar gunstige omstan
digheden verkeert en ook ten gevolge van plotseling opbreken
van de hoofdverbandplaats geen slechtere genezingskansen voor
zijn beenbreuk heeft. Het is dus wenschelijk den patiënt te laten
liggen op denzelfden brancard welken hij op het slagveld kreeg
(zie het citaat van C. Frans).
Bij de behandeling van bovenarmbreuken krijgt men de beste
resultaten, indien de arm gehouden wordt zooals fig. 6 en 7
aangeven. Nu het mogelijk is gebleken de spalk te vervaardigen
van duraluminium, waardoor het gewicht ongeveer 1% pond
bedraagt (een Thomas-spalk weegt 4 pond) kan deze behande
lingswijze ook te velde geschieden.
726
