764
luchtgevecht bij een gegeven trefferwaarschijnlijkheid wint diegene,
die in den kortsten tijd de meeste schoten kan afgeven. Hoofdfactor is de
vmirsnelheid".
Dvikbombardement. (M.W. nr. 37, Maart 1939)
Een resumé van een R. artikel in het maandblad van het R. luchtwapen,
waarin nog al een enkele ketterij voorkomt. Na de bekende motieven voor
de toepassing van het duikbomb. (door toeneming efficiency afweergeschut
moest horizontaalbomb. naar zoodanige hoogten, dat trefkans bomb, te
gering werdvoorts wordt door sommigen aangenomen, dat de trefkans
van het afweergeschut tegen duikbwrn. eveneens minder is) te hebben
gereleveerd, bespreekt S. den duikbwr., waarbij hij als een remmiddel om
te hooge duiksnelheden te voorkomen de verstelling van de schroef op
negatieven stand noemt. Voor zoover ons bekend is dit echter nog nergens
toegepast. Nog wordt als voordeel van den duikaanval genoemd, dat de
doorslagkracht van de bommen belangrijk grooter is. Dit is echter in het
algemeen onjuist. Bij normale afwerphoogten, 4000 m en hooger, is de
valsnelheid van de bom aanzienlijk grooter dan de duiksnelheid van een
vliegtuig. Het afremmen van dit vlg. is dan ook in dit opzicht een extra
nadeel. Voorts deelt S. mede, dat in Amerika bij den aanval op geringe hoog
ten soms de bommen worden voorzien van een klein valscherm om den valtijd
te verlengen, zoodat het vliegtuig intusschen ver genoeg van het trefpunt is
verwijderd om niet meer door scherven te worden getroffen. Dit heeft echter
niets met het eigenlijke duikbomb. te maken, doch betreft den z.g. slagaanval.
(Overigens is ons omtrent deze werpwijze niets bekend. Tot dusver werd
hiertoe een zekere vertraging aan de bombuis gegeven om het springen
te verlaten. Het nadeel van deze methode is echter, dat dan de bom meestal
niet in den meest gunstigen stand springt, zoodat de idee van deze val-
schermbom op zichzelf niet slecht is). Ten slotte wordt de stelling neerge
schreven, dat de ervaring in China en Spanje heeft uitgewezen, dat de
duikaanvallen in de toekomst stellig een veel grootere toepassing zullen
verkrijgen. Ook hier lijkt het ons waarschijnlijk, dat S. het oog heeft op
de vooral in Spanje veel toegepaste slagaanval met de z.g. attack-
vliegtuigen (zie o.m. de beschrijving in I.M.T., nr. 6, blz. 567 en 568). Deze
aanvalswijze is vooral dan loonend, wanneer de afweermiddelen gering zijn
en de luchtafweer niet behoorlijk is geregeld. Nogmaals zij echter opgemerkt,
dat dit niet het werkelijke duikbomb. is, doch een variatie op den slagaanval.
Mitr.bewapening in Engeland. (Flight, 23 Maart 1939).
Volgens officieele mededeeling in het Parlement zal bij het Eng. luchtwapen
explosieve munitie haar intrede doen. Als waarschijnlijk kaliber wordt
opgegeven 20 of 23 mm. Naar onze meening is dat voorloopig zwaar genoeg.
In verband daarmede wordt tevens de invoering van tweemotorige „fighters"
bepleit, welk type in E. nog niet wordt toegepast.
R.A.F. Organization. (R.A.F. Quarterly, Oct. '39).
S. stelt de vraag of de R. A. F., gelijktijdig met de uitbreiding ook zoo
danig wordt gereorganiseerd, dat de maximum resultaten te verwachten zijn.
Een vergelijking wordt gemaakt tusschen de functies en mogelijkheden van
de drie deelen der weermacht. Aangezien zoowel leger als vloot in staat
zijn na het uitbreken van een oorlog te wachten met directe actie tot ze
geheel gereed zijn, kan de vredesorganisatie van deze wapens een com
promis zijn, en gericht op een spoedigen overgang van vredes- naar oorlogs-
toestand. Met het luchtwapen staat het echter geheel anders. De geheele
en uitsluitende vredestaak is om onmiddellijk gereed te zijn voor den
krijg. Tijd voor afwachting en verdere voorbereiding is er niet. De maxi
male inzet zal reeds in de eerste weken van het conflict moeten plaats
vinden. Is men daarop niet ingesteld dan kan de tegenstander een voor
sprong verkrijgen, welke niet meer in te halen is. S. bepleit dan, in
navolging van de specialisatie en rationalisatie, welke in het geheele tech-
