1193
hebben ook hier de jagers een zeker overwicht kunnen behouden, doch
ten koste van groote verliezen. Eenerzij ds is hier de les, dat bwm. steeds
bloot staan aan de aanvallen van jagers, anderzijds is de beste verdediging
daartegen niet alleen het opvoeren van de snelheid (de jager blijft toch
altijd sneller), doch mede het verhoogen van de vuurkracht der afweer-
wapens. De formatie bwrn. dient den jageraanval te beantwoorden met de
manoeuvre van haar vuur, waarbij te bedenken valt, dat de jagers ten
gevolge van de grootere snelheid en vaste bewapening moeilijk het vuur
van meer vliegtuigen kunnen concentreeren. Hierdoor verliest dus de jager
een deel van zijn overwicht, dat op de vaste bewapening en snelheid is
gebaseerdHet verhoudingsgewijs geringer geworden verschil in
snelheid tusschen jagers en bwrn. komt ten voordeele van een beter afweer-
vermogen van laatstgenoemden, aangezien de aanvaller minder kan manoeu
vreeren en meer recht van achter moet komen. Hierdoor verkrijgt de
beweegbare achterbewapening van de bwm. gedeeltelijk de voordeelen van
de vaste opstelling (slechts kleine bewegingen in zijdelingsche en hoogte
richting en vrijwel geen zijwind)
Aanleg van oorlogsvliegvelden in Spanje (Luftwehr Juni 1939 Nr. 6.).
Zooals bekend leent de bodemvorm in Spanje zich zeer slecht voor den
aanleg van vliegvelden. Het republikeinsche hoofdkwartier van de luchtmacht
echter en het technische personeel van ingenieurs, hetwelk met den aanleg
was belast, hebben deze opdrachten op schitterende wijze uitgevoerd. Bij de
inrichting van dergelijke vliegvelden ging men meestal in onderstaande
volgorde te werk
Het hoofdkwartier van de luchtmacht geeft de volgorde der werkzaam
heden aan en de plaatsen, waar vliegvelden gebouwd moeten worden. Om
te beginnen kiest een aantal officieren uit den staf en de stafingenieur aan
de hand van de kaarten de mogelijke gebieden voor toekomstige vliegvelden
uit. De keus begint bijvoorbeeld een 10 tot 15 km achter de voorste lijn
en wordt voortgezet tot een diepte van 100 tot 120 km.
Na het aangeven op de kaart van de gebieden waar de toekomstige
vliegvelden zullen komen, wordt een verkenningspatrouille gevormd, waartoe
o.a. een vertegenwoordiger van het hoofdkwartier en een ingenieur behooren.
Na aankomst in het onderhavige gebied stelt de patrouille allereerst vast,
of de inrichting van een oorlogsvliegveld aldaar over het algemeen mogelijk
is en voor welke vliegtuigbezetting het veld in aanmerking zou komen.
Als de startbaan(banen) aan de eischen voldoet(voldoen)houdt men zich
met de volgende vragen bezigis er in de nabijheid (3 tot 10 km verwij derd)
een gehucht(gehuchten) is er een telefoon- of telegraafleiding in de buurt
zijn er in de omgeving bankwerkerijen, smederijen, fabrieken of garages
welke voor reparatie van vliegtuigen gevorderd zouden kunnen worden
zijn drinkwaterbronnen aanwezighoe is de toestand van de wegen en hun
afstand tot het a.s. vliegveld, en tenslotte hoe is de toegankelijk- en zicht
baarheid van het vliegveld uit de lucht
Daarna stelt men een werkplan voor den bouw vast en maakt men een
plattegrond van het toekomstige vliegveld.
Tot het schema behooren gewoonlijk de volgende werkzaamheden
1. Vaststelling van de inrichting van de start- en landingsbaan met het
oog op het te bezigen vliegtuigtype hoeveel arbeiders voor de inrichting
van de landingsbaan(banen) noodig zijn het aantal vrachtauto's, walsen
voor het vlak maken van het veld, zoeklichten en andere verlichtings
middelen voor het geval van werken bij duisternis. De termijn voor het
opleveren van de landingsbaan wordt daarop bepaald.
2. De bouw van de schuilplaats voor den commandopost van het vliegveld.
Deze schuilplaats zal veelal op het onderbrengen van den staf en de tele
fooncentrale berekend moeten zijn. Voor de stafofficieren zijn in de schuil
plaats twee tot drie kamers benoodigd. De dekking moet bestand zijn tegen
voltreffers van 100 kg bommen. Zoo'n dekking stelt den staf in staat, tijdens
luchtaanvallen door te werken.
