werden genoodzaakt, door 's vijands vuur gedwongen, al spoedig
de voorwaartsche beweging te staken en zich ter plaatse vast te
zetten.
Kort vóór de Duitsche stelling, waar deze den weg Sebon-
courGrougis sneed, bevond zich een verlaten groote dorsch-
machine, waardoor een smalle vuurarme zone vóór het vijandelijk
front was ontstaan. Van deze gelegenheid maakten enkele man
schappen gebruik om terrein te winnen, waarbij tevens werd
vastgesteld, dat de versperring op den weg werd gevormd door
een verplaatsbare hindernis. Een luitenant en een sergeant wisten
de hindernis te bereiken, en omver te werpen, ten koste van
eenige verwondingen.
Onderdeelen van de 5e compagnie drongen nu door de gemaakte
opening naar voren, bereikten de Duitsche loopgraaf, zuiverden
en bezetten deze ter weerszijden van den weg.
Ondertusschen had de commandant van de 3e compagnie dit
succes waargenomen hij liet door zijn mitrailleurs een krachtig
vuur in front afgeven en zond een ordonnans naar zijn rechter
ondersteuningssectie met opdracht, om gebruik makende van de
vuurdekking die de dorschmachine bood, in de gemaakte bres
voorwaarts te gaan en de actie van de 5e compagnie te steunen.
De ordonnans bereikte zijn doel niet, hij werd gedood. De com
mandant van de reserve-sectie had echter reeds zijn kans gezien
en handelde nu op eigen initiatief geheel volgens de inzichten van
zijn compagniescommandant. Hij drong met zijn sectie door de
bres heen, vermeesterde twee Duitsche mitrailleurs en zette de
zuivering van de loopgraaf in noordelijke richting voort.
Hierdoor konden de beide voorsectiën van de 3e compagnie
weer de voorwaartsche beweging hervatten, waarna zij het aan
valsdoel bereikten en de bezetting gevangen namen. Kort daarna
kon ook de tweede compagnie haar aanvalsdoel nemen, dank zij de
actie van de nevencompagnieën.
II. De aanval op 17 October 1918 op Marchavenne.
Op 17 October 1918 zette het 12e Fransche regiment infanterie,
in samenwerking met andere eenheden, den aanval op de Duitsche
stellingen voort. De aanval werd ingezet bij het aanbreken van
het daglicht en werd gesteund door krachtig artillerievuur. Het
12e regiment, dat reeds geruimen tijd in het gevecht was, had
zware verliezen geleden de troepen waren vermoeid, de onder
deelen ver beneden de organieke sterkte.
Bij dezen aanval was door den regimentscommandant uit de
restanten van het 2e en 3e bataljon een nieuw bataljon geformeerd,
ter sterkte van ongeveer 7 officieren en 250 minderen. De batal
jonscommandant had, gezien de geringe sterkte van zijn eenheid
en den physieken toestand van de troepen, slechts een gering
vertrouwen in het te behalen succes. Zijn compagniescomman
danten waren echter ervaren aanvoerders, die reeds langen tijd
1121
