en den Chineeschen Minister van Buitenlandsche Zaken zouden
zijn mislukt. Wat die onderhandelingen beoogden wordt niet nader
toegelicht. Men liet echter doorschemeren, dat de Britsche ambas
sadeur de Chineesche regeering wilde overhalen vrede te sluiten
met Japan, hetgeen weer in verband zou staan met een verbete
ring der relaties tusschen Engeland en Japan.
Het is niet gemakkelijk uit te maken, wat in al die berichten
waar is en wat verzonnen. De meeste werden door de betrokken
partijen onmiddellijk categorisch tegengesproken. Zoowel de Chi
neesche regeering als de Russische ontkenden de militaire bezet
ting van SinKiang door afdeelingen van het Russische leger. Het
is ook moeilijk in te zien, welke wijziging in den politieken
toestand daartoe aanleiding zou hebben kunnen geven. Mede wer
den de plannen tot het sluiten van een militair verdrag door
beide partijen ontkend, evenzoo het stellen van eischen aan China
door de Sovjet-regeering.
Van verzwakking van het gezag van Generaal OhiangKaiShih
is althans naar buiten niets gebleken. Gedurende de meer
dan tien jaren van zijn bestuur heeft deze bewindsman voortdu
rend met moeilijkheden te kampen gehad, zoowel van de zijde
van Japan, als van die der communisten, en van de leden der
KuoMinTang en van zijn omgeving. Het zou niets bijzonders zijn,
dat die moeilijkheden den laatsten tijd zouden zijn toegenomen
daarvan is echter, zooals gezegd, niets gebleken. De beweerde
gespannen toestand tusschen de regeering en den gouverneur van
YünNan bestaat niet. Dat een deel van de KuoMinTang partij vrij
sterk tegen het samengaan met de communistische partij gekant
was en nog steeds is, van wege het groote gevaar in de toekomst,
is niets nieuws. Niemand zal kunnen ontkennen, dat dat gevaar
bestaat, maar de Chineesche regeering had in '37 geen keus, toen
de communisten aanboden, met terzijdestelling van alle meenings-
verschillen zij aan zij met de rest van China tegen de Japansche
agressie te strijden. Van dat oogenblik af heeft de regeering
rekening moeten houden met de belangen en de wenschen der
communisten, dat kon moeilijk anders, en het natuurlijk gevolg
daarvan is, dat hun invloed is toegenomen. Of echter de commu
nisten bezig zijn hun woord te breken en in deze periode door
communistische propaganda hun invloed op den gang van zaken
trachten uit te breiden, al dan niet op bevel van Moskou, daar
van is naar buiten nog niets gebleken. MaoTseTung, de leider
der Chineesche communistische partij, is zoo men het oordeel
van Edgar Snow (zie Red Star over China) gelooven mag te
zeer doordrongen van het Japansche gevaar voor China, dan dat
hij thans door politieke intriges, welke niet anders dan de eenheid
van China zouden kunnen schaden, den Japanners in de kaart zou
wenschen te spelen.
Het feit, dat geen der talrijke persagentschappen in ChungKing
ook maar met een enkel woord heeft gerept over de groote moei-
1157
