Ter illustratie enkele schetsen. Fig. 1 stelt een loopgraaf voor
in vochtigen kleigrond, rustend op sterk waterhoudend zand.
Tengevolge van de stijging van den grondwaterspiegel kalven de
zijwanden af, terwijl de aangebrachte versterkingen niet in staat
zijn dit afbraakproces te stuiten.
Fig. 1. Verwoesting van een loopgraaf tengevolge van de
rijzing van het grondwater.
Fig. 2 brengt in beeld, dat kennis van het laagprofiel van veel
nut kan zijn voor den bouw van ondergrondsche werken. Deze
figuur stelt de doorsnede van een heuvel voor, opgebouwd uit
2 horizontaal liggende kalksteenbanken, Kat en Ka2, en een tus-
schengeschakelde mergelbank M. Het lag aanvankelijk in de bedoe
ling de munitiebergplaats in de bovenste kalksteenbank aan te
leggen, dus in moeilijk te bewerken gesteente, waarin men boven
dien last zou hebben van zakwater en van het grondwater, dat door
de slecht doorlatende mergels wordt opgestuwd. Op grond van
geologisch advies werd hiervan afgezien en de gegeven oplossing
gekozen. De bergplaats staat nu in droog, gemakkelijk te bewerken
gesteente, en heeft bovendien nog een betere dekking verkregen.
Bij den aanleg van versterkingen dient men zich te richten naar
den hoogsten grondwaterstand (zie fig. 3a). In zone I, waar de
grondwaterspiegel dicht onder de oppervlakte ligt, moet men zich
behelpen met opgeworpen wallen. Zone II (grondwater op 2—4 m
onder maaiveld) is geschikt voor het maken van loopgraven, zone
III (grondwater 48 m diep) voor gebetonneerde schuilplaatsen.
In IV, waar de grondwaterspiegel reeds 812 m onder maaiveld
23:
bergplaats
kalles leen m.o.1 spielen
venvcercncjs bodem
harde k alk slee n
grondivaler
vasle ondoorla-
lende mergel
Fig. 2. Juiste plaatsing van een munitiebergplaats in het
laagprofiel.
