de honderden millioenen, die men voor die schepen en wat daarbij
meer noodig zal blijken uitgeeft, inderdaad zóó groot zal zijn, als de
marine het wil voorstellen en of binnen dat enorme bedrag niet een
veel sterkere verdediging van Indië mogelijk zal blijken? Zal de
weerkracht ter zee met twee slagkruisers méér zóó zijn, dat een vijan
delijke aanval op onzen Archipel met zeer groote waarschijnlijkheid
zal worden afgeslagen en een bezetting van ons uitgestrekt gebied
daardoor voorkomen zal worden
Niemand die dit gelooft, zelfs in den marinestaf niet Het eenige,
dat met twee slagkruisers bereikt kan worden is, dat een aanvaller
tot een grootere krachtsinspanning ter zee wordt genoodzaakt en hij
dus schepen zal moeten inzetten, die superieur zijn aan onze sterkste
eenheden. Maar datzelfde is ook langs anderen weg te bereiken, die
bovendien grooter afweerkracht vertegenwoordigt.
Zoo weinig was men van eigen krachtontplooiïng overtuigd geraakt,
dat de marine een vijandelijke onderneming tegen onzen Archipel
als een nevenactie beschouwde, waarvoor een aanvaller zeker niet de
groote kracht van zijn vloot zou inzetten. Men meende zelfs, dat
verouderde schepen voldoende zouden zijn, om ons te dwingen bepaalde
deelen van ons gebied af te staan en in het uiterste geval zou met
enkele kruisers, zwaarder bewapend dan de onze, kunnen worden
volstaan, maar dat een vijand daarvoor ook de zwaarste eenheden
zijner vloot zou moeten inzetten, dat achtte onze marine uitgesloten.
Alleen door over schepen te beschikken die met zwaarder geschut
dan dat der tegenwoordige A-kruisers, welke kanonnen van 20 cm
voeren, bewapend waren, meende men dit te bereiken.
SUGGESTIEF MAAR TENDENTIEUS.
In deze redeneering zit iets suggestiefs, dat tot den leek spreekt,
maar het tendentieuze ervan zal hem niet zoo dadelijk opvallen. De
vraag, die dadelijk rijst is, of onze Indische weermacht dan over geen
weermiddelen beschikt, waarvoor geen A-kruiser, doch slechts het
slagschip veilig is en dit wellicht zelfs ook niet Naar mijn oordeel
stellig wel. Hier komt de beteekenis van een krachtige luchtmacht
van bommenwerpers naar voren en het is daarom begrijpelijk, dat
men van marinezijde en vermoedelijk ook in de technische commissie,
daarover op losse gronden een vernietigend oordeel moest vellen, om
de slagkruisers, als lokvinken voor een vijandelijke vloot aannemelijk
te maken. Daarover hoop ik later nog wel een en ander te zeggen,
maar laten wij thans naar den slagkruiser terugkeeren, om na te gaan,
of deze in staat zal zijn een aanval op ons eilandenrijk af te slaan.
Het karakter van dit type kruiser brengt mede, dat hij in het artil
leriegevecht de mindere is van het slagschip en daarom over een
grootere snelheid moet beschikken om het gevecht met een over-
machtigen tegenstander te ontwijken. Wordt derhalve de aanval op
ons eilandenrijk ingezet met een vloot, waartoe ook slagschepen behoo-
ren, dan zijn de voorwaarden, die de marine voor het optreden onzer
slagkruisers noodig acht, n.l. gunstige omstandigheden om den vijand
vastberaden tegemoet te treden en te verslaan, niet aanwezig. Deze
zullen dan niet beter kunnen, dan zich aan den strijd te onttrekken
en buiten de werking van 's vijands overmachtig vuur te blijven.
Maar dit beteekent tevens, dat een directe beveiliging van ons
gebied door de vloot niet mogelijk is, daar een aanval daarop, welke
allereerst de in bezitneming van een voor de vijandelijke actie gunstige
operatiebasis ten doel heeft, wel met een groote overmacht zal
geschieden.
