329
strijd als eischen werden gesteld, derhalve afstand van het schiereiland
Hangö, van de vier eilanden in de Finsche golf en van een terreinstrook
op de landengte van Karelië. De harde werkelijkheid schijnt voorloopig wel
te zullen zijn, dat de Finnen deze eischen moeten inwilligen. Niemand zal
het wagen, daar iets oneervols in te zien. Bovendien, zoo zegt men aan
geallieerde zijde, zal die afstand slechts tijdelijk zijn bij den vrede zullen
alle veroveringen immers ongedaan worden gemaakt. Dus terugkeer naar de
grenzen van Versailles Het valt te hopen, dat de geschiedenis dezen staats
lieden iets heeft geleerd en zij wangedrochten als den Danziger Corridor
dood en begraven laten. Merkten scherpzinnige lieden aan geallieerde zijde
niet reeds in 1919 op, dat de instelling daarvan den grondslag legde voor
een nieuwen oorlog
Richten wij thans den blik naar Z.O.-Europa, waar te Sofia de Balkan
conferentie plaats had. Wie van deze bijeenkomst veel had verwacht, is
bedrogen uitgekomen. Er werd „volledige overeenstemming bereikt". Hoe
kon het anders waar de struikelblokken Hongarije en Bulgarije, beide niet-
lid van den Balkanbond, zich niet konden doen hooren. Naar men wil heeft
Hongarije trouwens op aandrang van Italië voorloopig berust in den bestaan-
den toestandhet Italiaansche revisionnisme wil eveneens alle wenschen
ter vredesconferentie ter tafel te brengen. Hongarije kan moeilijk anders nu
het grenst aan Duitschland dat voor alles vrede wil onder zijn afnemers
en leveranciers op den Balkan, en Rusland, waarmede het op niet al te
goeden voet staat. Bulgarije is in dit opzicht vrijer en vertoont zelfs eenige
toenadering tot Moskou. Ondanks de bereikte overeenstemming omtrent
bewaring van den vrede op den Balkan voelt Roemenië zich blijkbaar niet
heel erg veilig het heette den eisch te hebben gesteld van garantie van zijn
grenzen door zijn bondgenooten Joegoslavië, Griekenland en Turkije, bij
niet voldoening aan welken eisch het die garantie aan Duitschland zou
vragen in ruil voor algeheele economische oriënteering op dien staat. Alsof
de handelsoorlog op den Balkan nog te gering van omvang ware en de
geallieerden in een zoodanige oriënteering zouden berusten Het tegendeel
is waarhet Roemeensche uitvoerverbod van vliegbenzine beteekent een
punt in hun voordeel en het bericht omtrent de nieuwe reis van den Duit-
schen onderhandelaar Dr. Clodius, prompt gevolgd door de mededeeling,
dat Engeland en Frankrijk actief blijven, spreekt boekdeelen. Men wil, dat
de Geallieerden tot de slotsom zijn gekomen, dat de blokkade in het O.
volkomen faalt en er daarom toe zijn overgegaan op den Balkan alles op
te koopen, wat voor Duitschland van eenige waarde kan zijn.
Het Nabije en Midden Oosten stond weder in het oentrum van de belang
stelling heette het vroeger, dat Rusland daar mogelijk het initiatief zou
nemen, thans wordt dit toegeschreven aan de Geallieerden waarbij dan de
bedoeling zou voorzitten, Moskou ook na liquidatie van het Finsche incident
zoodanig te binden, dat het voor Berlijn, waarmede zoojuist een handels
verdrag werd gesloten, een waardelooze bondgenoot zou blijven. Voor
Br.-Indië zou Rusland volgens een verklaring van Londen geen gevaar
opleveren terrein en klimaat zouden een optreden door Iran en Afghanisten
onmogelijk maken terwijl het Moh. geloof voorts een dam zou vormen
tegen het Westersch imperialisme. Dit alles klinkt zeer fraai doch weinig
overtuigend m.b.t. de eerstgenoemde twee factoren leerde Abessynië toch
ook wel iets al gaat een vergelijking niet volledig op. En wat het geloof
betreft, wanneer de wolf op roof uitgaat zal hij zich wel in schaapsvacht
hullen Tenslotte is een tijdelijk samengaan om opportuniteitsredenen nooit
uitgesloten Mohammedanisme, nationalismeniet alleen Moskou weet
alles op zijn tijd als middel aan te wenden ter bereiking van het eigen doel
In Z.-China gingen de Japanners „zegevierend" van Pingyang terug op
Nanning waarna zij vrij plotseling oprukten in de richting van de grens
met Indo-China. Hoe weinig bezet China nog tot rust is gekomen bleek
weder uit de landing, welke Japanners blijkbaar genoodzaakt waren op het
schiereiland Sjantoeng uit te voeren. Ook in het N.O. is het nog alles behalve
pais en vree om Pautou werd met afwisselend succes gestreden.
