Het blijkt meer en meer, dat idle beide strijdende legers elkaar
en échec houden, dat een evenwichtstoestand is ingetreden. Die
evenwichtstoestand is niet alleen het gevolg van de militaire hoe
danigheden der strij-dkirachten. Als gevolg van de wijze, waarop
generaal ChiangKaiShih den weierstand in het enorme rijk heeft
georganiseerd met het grootste deel zijner divisies in front van
den vijand en met de guerilla's en een ander deel van zijn macht
in het bezette gebied ageerende wordt zoo veel van de mili
taire macht der Japanners geëischt, dat zij meenen de grens van
de oplossing hunner legers in China te hebben bereikt. Zij schij
nen geen gebiedsuitbreiding meer te willen (en dat zou dan een
verklaring kunnen zijn voor het feit, dat zij na elk offensief weer
binnen de oorspronkelijke lijn terug gaan). En dat niettegen
staande de waarschijnlijke vermeerdering van het getal in China
aanwezige divisies. In Z. China zijn ten minste 2 nieuwe divisies
waargenomen, en in de YangTze delta de 8e, 15e en 22e divisie,
welke eveneens uit ManChurije gekomen moeten zijn.
Gevaar voor een verbreking van 'dezen evenwichtstoestand ten
ongunste der Japanners bestaat vooreerst nog niet. Bij de be
staande organisatie 'en uitrusting van het Chineesohe leger zou
de situatie van het Japansche leger in China alleen dan gevaarlijk
kunnen worden, indien het generaal ChiangKaiShih zou geluk
ken de intensiteit van den guerillaoorlog belangrijk op te voeren.
Zóó belangrijk, dat de Japanners om wat zou gaan gelijken op
een opstand der Chineesohe bevolking in den rug, te bedwingen,
een aanzienlijk deel van hun fronttroepen zouden moeten bezigen
om hun bezettingstroepen te versterken. Dit zou hen kunnen nopen
een gedeelte van het bezette gebied te ontruimen. De kans hierop
lijkt niet groot.
Eene verstoring van het evenwicht ten ongunste van de Chinee-
zen zou kunnen optreden als gevolg van verbrijzeling van de poli
tieke eenheid van regeering en volk. Dat is waarop de Japanners
hopen en hun streven is gericht. Zij hopen, dat op een voor hen ge
lukkigen dag de samenwerking tusschen de Chineesche communis
ten en de KuoMinTang zal overgaan in tegenwerking en openlijken
strijd. Inmiddels streven zij ernaar verdeeldheid te zaaien in den
boezem der KuoMinTang-partij door de oprichting van een nieuwe
centrale regeering onder WanChingWei. Het komt ons echter voor,
dat een breuk tusschen KuoMinTang en de Communisten een
gebeurtenis is, waarop de Japanners allerminst kunnen reke
nen. Het is toch weinig waarschijnlijk, id!at 'de communisten onder
MaoTseTung generaal ChiangKaiShih in den steek zouden laten
anders dan met voorkennis of op 'bevel van de Russische Soviet-
regeering. Dat zou dan beteekenen een direct en steun van Stalin's
zijde voor de Japansche zaak, en dat lijkt te onwaarschijnlijk.
Wat de WangChingWei regeering betreft, uit den ophef, welken
nu reeds twee Japansche kabinetten van deze zaak maken, zou
men meenen, dat de totstandkoming van die puppetregeering het
282
