436
De voornaamste bepalingen van het vredesverdrag luidenx)
le. de landengte van Karelië wordt, van een punt 48 km west van Viborg
tot een punt 24 km noord van Sortavala (aan het Ladogameer) aan Rusland
afgestaan; hierdoor verliest Finland de belangrijke haven en handelsplaats
Viborg, de eilandjes in de Bocht van Viborg, voorts de natuurlijke verdedi
gingslinie in het zuiden de Mannerheim-linie terwijl bovendien de
oevers van het Ladogameer geheel Russisch worden-dij
2e. ter hoogte van Kuolajarvi staat Finland een strook gronds aan Rusland
af waardoor deze stad eveneens Russisch wordt, terwijl het aan de Sowjets
wordt toegestaan, een spoorlijn aan te leggen tusschen Kandalaksa (aan
de Witte Zee) en Kemijarvi, waardoor Rusland een goede spoorwegver
binding verkrijgt met de aan de Bothnische Golf gelegen Zweedsche haven
Tomea
3e. een gedeelte van het Visschers- en Sredny-eiland (noord van Petsamo)
wordt aan de U. S. S. R. afgestaan, een vrije doortocht voor Russische per
sonen, vliegtuigen en goederen door het Petsamo-district naar Noorwegen
wordt gegarandeerd, terwijl het Finland verboden is oorlogsschepen of
gewapende vaartuigen in de wateren langs de kust van de Noordelijke IJszee
te stationneeren
4e. ten slottewordt de aan den ingang van de Finsche Golf gelegen
haven Hangö met het omliggende zeegebied met een straallengte van 5 zee
mijlen naar het zuiden en het oosten en van 3 zeemijlen naar het westen
en het noorden voor den duur van 30 jaar aan Rusland verpacht. Hierdoor
wordt de Finsche Golf een Russische binnenzee, daar het tegenover Hangö
in Estland gelegen Baltischport eveneens onder Russischen invloed staat.
Door dezen aanwinst verschijnt Rusland wederom als Oostzeemogendheid
ten tooneele het oude Petersburg, reeds door den grooten dichter Puschkin
„het venster naar Europa" genoemd, ziet weder uit op een Russische straat
Dientengevolge is Finlands hoofdstad in de toekomst slechts open voor het
Oostzeeverkeer, wanneer en voor zoolang dit Rusland behaagt
De harde bepalingen van het vredesverdrag, waarbij 25% van den Finschen
handel in Russische handen overging, en die geenszins een afspiegeling
vormen van het verloop van den krijg, verwekten algemeen groote beroering
in de wereld, in het bijzonder in de Scandinavische en in geallieerde pers.
Zeker niet ten onrechte werd de voor Rusland zoo gelukkig beëindigde
veldtocht als een groot diplomatiek succes voor Duitschland beschouwd. Dit
land immers, door zijn overeenkomst van Augustus 1939 met Rusland v®r~
bonden, heeft geen strijdende Sowjet-divisies noodig, doch een vlot produ-
ceerenden en exporteerenden Russischen bondgenoot. Dat Duitschland, met
zijn historische rechten op de Oostzee aldaar nu tevens de Russisch-bond-
genootschappelijke concurrentie zal moeten dulden, is een aangelegenheid
van latere orde.
Het door den vrede van Moskou verwekte gevoel van onbehagen gat
aanleiding tot verklaringen van Noorsche en Zweedsche zijde omtrent haar
houding tijdens het conflict, waarbij de in de door maarschalk Mannerheim
tot het Finsche Leger gerichte dagorder geuite beschuldiging Vrees voor
zijn eigen zaak belette Finlands naasten buur aan den oorlog deel te nemen
werd beantwoord door aan te voeren, dat deelname aan den oorlog het
operatie-tooneel tot Zweden zou hebben uitgebreid tengevolge van een Duit-
schen aanval op dit land, waardoor het evengoed onmogelijk zou zijn geweest
Finland te hulp te komen. Inderdaad was de positie van de beide Scandinavi
sche landen zeer delicaat door de zeer duidelijke bedreigingen, welke Duitsch
land t.a.v. van inmenging in den Russisch-Finschen oorlog uitte. Men heett
overigens in Zweden gedaan wat men kon zonder het land in oorlogsgevaar
te brengen. Of deze politiek juist is geweest, nu het Russische gevaar zich
zoo duidelijk opdringt, zal de toekomst moeten leeren. In elk geval doet
de klauw van den Russischen beer zich reeds thans gevoelen, nu de beide
Verwezen wordt naar de schets op blz. 100 van het I. M. T. 1940 Nr. 1.
