438
sische welwillendheid tegenover Duitschland zou ongetwijfeld haar pond
vleesch en vermoedelijk wel het „volle" pond eischen. Gezien de Rus
sische aspiraties zouden derhalve de Baltisehe landen èn de Balkan in
het geding komen. De Baltisehe staten vielen geheel buiten de Italiaansche
belangensfeer, doch de Balkan met zijn netelige historische problemen
(Bessarabië, Dardanellen, territoriale ambities van Hongarije, economische
beteekenis van Roemenië) kon in een handomdraai in een heksenketel wor
den veranderd en daarmede is het Italiaansche belang geenszins gediend.
Rust in het oostelijk gedeelte van de Middellandsche Zee, derhalve geen
Duitsche, geen Russische maar ook geen Anglo-Fransche beheerschende
positie in den Balkan geeft Italië den bestem waarborg, de handen vrij
te houden eneigen invloed te verstevigen. Het is dus wel zeer waar
schijnlijk, dat over deze zaken eens is ,;gepraat", dat Hitier zijn uiterste
best zal hebben gedaan de as uit te bouwen tot een economischen drie
hoek en dat Italië, indien mogelijk, tegenover Russisch-Duitsche garanties
betreffende den status quo op den Balkan wel genegen zal zijn gevonden
tot eenige grootere toeschietelijkheid t.a.v. de U. S. S. R. dan tot nu toe.
Zooals gezegdomtrent de bereikte resultaten is nog niets bekend. Wel
echter is de Duitsche druk op Roemenië t.a.v. de olieleveranties verzwaard
en spreekt de pers over een door Dr. Clodius in Boekarest overhandigd,
scherp gesteld memorandum over deze aangelegenheid. Tegelijkertijd heeft
Mussolini de banden tusschen Italië en Hongarije nauwer aangehaald en
verklaarde de Hongaarsche minister Teleki, dat de beide regeeringen hun
beleid ten aanzien van de handhaving van den vrede op den Balkan met
elkaar in overeenstemming zullen brengen (wijst dit op een tijdelijk afzien
van de Hongaarsche territoriale verlangens doch aan den anderen kant
sprak de Fransche minister-president Reynaud krachtige taal, waarbij hij
verklaarde met kracht van wapenen „Hitiers aanval op de economische
onafhankelijkheid van den Balkan" te breken. Deze gegevens wijzen er
wel op, dat Z. O.-Europa in de komende weken een belangrijke rol zal
gaan spelen in het wereldgebeuren.
Sumner Welles, Roosevelts afgezant, is op weg naar huis, nadat hij in
de Europeesche hoofdsteden zijn besprekingen heeft gevoerd. Zijn reeds
spreekwoordelijk geworden geslotenheid laat slechts naar de werkelijke
beteekenis en de bereikte resultaten gissen. Over het algemeen was men
ingenomen met zijn bezoek, alleen Berlijn toonde zich zeer gedesinteres
seerd, misschien wel een beetje tè onverschillig om waar te zijn. Dat zijn
vermoedelijke vredesmissie niet veel vruchten zal afwerpen mag echter
worden verwacht, indien men de vastbeslotenheid en vastberadenheid tot
het „uitvechten" van de hangende geschillen en den onverzoenlijken toon uit
de belligerente landen in aanmerking neemt. De in de wereldpers ver
spreide voorwaarden van „Hitiers vrede", waarbij Engelands positie als
maritieme maoht volledig moet worden gebroken en van Engelands eisch
„alleen vrede met een Duitschland zonder de huidige Nazi-leiders" brengen
de wederzij dsche standpunten niet bepaald dichter bij elkaar
Uit het Nabije Oosten werd weinig nieuws vernomen. De geallieerde
legermacht schijnt nog voortdurend te groeien door aanvoer van troepen
en materieel uit Australië. Het uur is voor deze legermacht nog niet aan
gebroken. Door haar aanwezigheid in Klein-Azië en Egypte bezet zij echter
een zeer belangrijke strategische positie, van waaruit Italiaansch Lybië,
Abessinië, het Suez-kanaal, doch ook de Aziatische kust van de Middelland
sche Zee tot de Dardanellen inbegrepen, kan worden beheerscht.
In het Verre Oosten vormt de Japansch-Amerikaansche verhouding, mede
in verband met het Japansche avontuur in China, nog steeds de „cause
célèbre" van den Pacific. De op 26 Januari j.l. ingetreden verdragslooze toe
stand tusschen beide landen duurt voortweliswaar heeft dit geen veran
dering gebracht in de handelsbeweging tusschen beide staten, doch het feit,
dat deze hierdoor op losse schroeven staat, geeft aan het economisch toch
